Ce que j'en pense :Ce qui m'a plu d

Ce que j'en pense :

Ce qui m'a plu dans ce livre c'est la façon différente dont il raconte la Grande Guerre. D'abord, ce n'est pas le parcours d'un soldat qu'on nous propose de suivre mais celui d'une jeune fille, en pleine mutation entre l'adolescence et l'âge adulte. Ensuite, ce n'est pas dans les tranchées que se déroule le récit mais à l'arrière, loin du front, dans l'un des villages de ces campagnes françaises qui ont vu partir tant d'hommes au combat et qui ont dû continuer à vivre et à travailler sans eux, tout en espérant leur retour. Enfin, c'est une histoire qui se distingue par la forme originale de son écriture : le journal intime. Ainsi, au fil des jours, des mois et des années, à travers les confidences qu'Adèle écrit dans son journal, une réelle impression de durée s'installe dans le récit et on comprend mieux pourquoi cette guerre a pu sembler longue, même pour les populations civiles des campagnes. La vie au front, Adèle se l'imagine grâce au courrier qu'elle reçoit des ses frères puis lors des permissions de Paul. Très vite, elle comprend dans quel enfer ils sont plongés. Le grand mérite de l'auteur est d'avoir su créer une héroïne lucide et dotée d'une personnalité très attachante. En effet, malgré les épreuves et les drames qui l'accablent, Adèle nous étonne par sa joie de vivre et sa force de croire en l'avenir. C'est une jeune fille à qui on a envie de ressembler. Son jugement sur la guerre, qui évolue tout au long de son journal, nous donne à réfléchir sur cette génération de Français plongés malgré eux dans la tourmente de 14-18. Je signale qu'un autre titre utilise la forme du journal intime pour évoquer la vie des populations civiles pendant la Grande Guerre : Le journal d'un enfant, Rose, France, 1914-1918

Pauline

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่ผมคิด:Ce qui m'a plu dans ce livre c'est la façon différente dont il raconte la Grande Guerre. D'abord, ce n'est pas le parcours d'un soldat qu'on nous propose de suivre mais celui d'une jeune fille, en pleine mutation entre l'adolescence et l'âge adulte. Ensuite, ce n'est pas dans les tranchées que se déroule le récit mais à l'arrière, loin du front, dans l'un des villages de ces campagnes françaises qui ont vu partir tant d'hommes au combat et qui ont dû continuer à vivre et à travailler sans eux, tout en espérant leur retour. Enfin, c'est une histoire qui se distingue par la forme originale de son écriture : le journal intime. Ainsi, au fil des jours, des mois et des années, à travers les confidences qu'Adèle écrit dans son journal, une réelle impression de durée s'installe dans le récit et on comprend mieux pourquoi cette guerre a pu sembler longue, même pour les populations civiles des campagnes. La vie au front, Adèle se l'imagine grâce au courrier qu'elle reçoit des ses frères puis lors des permissions de Paul. Très vite, elle comprend dans quel enfer ils sont plongés. Le grand mérite de l'auteur est d'avoir su créer une héroïne lucide et dotée d'une personnalité très attachante. En effet, malgré les épreuves et les drames qui l'accablent, Adèle nous étonne par sa joie de vivre et sa force de croire en l'avenir. C'est une jeune fille à qui on a envie de ressembler. Son jugement sur la guerre, qui évolue tout au long de son journal, nous donne à réfléchir sur cette génération de Français plongés malgré eux dans la tourmente de 14-18. Je signale qu'un autre titre utilise la forme du journal intime pour évoquer la vie des populations civiles pendant la Grande Guerre : Le journal d'un enfant, Rose, France, 1914-1918Pauline

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่ฉันคิดว่าสิ่งที่ผมชอบในหนังสือที่แตกต่างกันนี้เป็นวิธีที่เขาบอกว่าสงครามโลกครั้งที่ ครั้งแรกนี้ไม่ได้เป็นเรื่องราวของทหารที่ได้รับการเสนอให้เป็นไปตาม แต่ที่ของเด็กสาวเปลี่ยนระหว่างวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ จากนั้นก็จะไม่ได้อยู่ในสนามเพลาะที่แผ่ออกไปเรื่อง แต่ที่ด้านหลังห่างไกลจากหน้าหนึ่งในหมู่บ้านชนบทฝรั่งเศสที่เห็นจากคนจำนวนมากในการต่อสู้และมีการดำเนินการต่อไป ที่จะใช้ชีวิตและการทำงานโดยที่พวกเขาหวังว่าพวกเขากลับมา ในที่สุดก็เป็นเรื่องที่ยืนออกสำหรับรูปแบบเดิมของการเขียนของเขา: ไดอารี่ ดังนั้นในช่วงวันเดือนและปีผ่านความเชื่อมั่น Adele เขียนไว้ในไดอารี่ของเธอความประทับใจที่แท้จริงของชีวิต settles ลงไปในเรื่องราวและเข้าใจว่าทำไมสงครามครั้งนี้จะดูเหมือนยาวแม้สำหรับ แคมเปญพลเรือน ชีวิตที่ด้านหน้า, Adele คือจินตนาการผ่านทางอีเมลที่เธอได้รับพี่น้องและเมื่อพอลสิทธิ์ของเธอ ได้อย่างรวดเร็วเธอเข้าใจสิ่งที่นรกที่พวกเขาจะได้เต็มอิ่ม บุญที่ดีของผู้เขียนคือการได้สร้างเฮโรอีนชัดเจนและมีบุคลิกที่น่าสนใจมาก แน่นอนแม้จะมีการทดลองและความโศกนาฎกรรมที่ครอบงำ, Adele ที่น่าประหลาดใจเราด้วยความรักของชีวิตและความแข็งแรงที่จะเชื่อว่าในอนาคต มันเป็นหญิงสาวผู้ที่ต้องการให้มีลักษณะเหมือน การตัดสินใจของเขาในสงครามซึ่งวิวัฒนาการตลอดทั้งบันทึกของเขาจะช่วยให้เราคิดเกี่ยวกับรุ่นของฝรั่งเศสนี้ไม่เต็มใจกระโจนเข้าสู่ความวุ่นวาย 14-18 ผมทราบว่ารูปแบบของชื่ออื่นใช้ไดอารี่เพื่อระลึกถึงชีวิตของพลเรือนในช่วงสงครามโลกครั้งที่: ไดอารี่ของเด็กโรส, ฝรั่งเศส, 1914-1918 พอลลีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่ผมคิดว่า :
2
4 สิ่งที่ผมชอบในหนังสือเล่มนี้จะเป็นลักษณะที่แตกต่างกันซึ่งเขาเล่าถึงสงครามที่ยอดเยี่ยม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พาธของทหารคนหนึ่งที่เราเสนอให้มีการปฏิบัติตามแต่ที่ของเด็กสาวในระหว่างการเป่าปากอย่างมีประสิทธิภาพและการกลายพันธุ์เต็มวัยผู้ใหญ่ แล้วนี่ไม่ใช่ในสนามเพลาะที่กำลังเกิดขึ้นแต่เรื่องราวที่ด้านหลังให้อยู่ห่างจากด้านหน้า ,