Les croisades du Moyen Âge sont des

Les croisades du Moyen Âge sont des pèlerinages armés, prêchés par le pape, une autorité spirituelle de l'Occident chrétien comme Bernard de Clairvaux ou un souverain comme Frédéric Barberousse.

Elles furent lancées pour restaurer l'accès aux lieux de pèlerinages chrétiens en Terre Sainte, autorisés par les Arabes Abbassides, mais qu'interdirent les Turcs Seldjoucides en 1071 quand ils prirent Jérusalem aux Arabes. Elles débutèrent en 1095, répondant aussi à une demande de l'empereur de Byzance inquiet de l'attitude des Turcs. Les Byzantins parlaient grec, étaient chrétiens, mais depuis 1054 se définissant comme en rupture avec Rome (orthodoxes et non catholiques). Les croisés ne firent pas de conquêtes durables, se désintéressèrent de la question une fois que Saladin eut rétabli l'accès aux pèlerinages, hormis pour ceux qui s'étaient installés sur place, et en fin de compte affaiblirent les Byzantins plutôt qu'ils les aidèrent.

La définition traditionnelle, retenue pour cet article, englobe la période 1095-1291, du concile de Clermont à la prise de Saint-Jean-d'Acre, en se limitant aux expéditions en Terre sainte. Une vision plus large va jusqu'à la bataille de Lépante (1571), pour inclure la Reconquista espagnole, en incluant toutes les guerres contre les Infidèles et les hérétiques sanctionnées par le pape, qui y attache des récompenses spirituelles et des indulgences.

La première croisade débute en 1096 avec des milliers de pèlerins piétons, pour réoccuper une partie des terres perdues lors de l'expansion arabe du ixe siècle, et ainsi rendre Jérusalem accessible au pèlerinage. Elle aboutit à la fondation des États latins d'Orient, dont la défense justifie les sept autres croisades principales, de 1147 à 1291, date de la perte des dernières positions latines en Orient. À partir de la quatrième croisade, qui s'empare de Constantinople en 1204, l'idée est parfois dévoyée: des expéditions sont organisées par le pape contre ses opposants chrétiens (Albigeois, Hohenstaufen, Aragon ou encore Hussites au xve siècle…) ou païens (baltes). Si elles permettent le maintien des États latins d'Orient, les croisades n'ont plus pour objectif Jérusalem.

Les cités marchandes italiennes ont bénéficié des croisades, et développé dans la foulée les liens entre places commerciales européennes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สงครามครูเสดของยุคกลางมี pilgrimages ติดอาวุธ ประกาศ โดยสมเด็จพระสันตะปาปา สิทธิอำนาจฝ่ายวิญญาณของคริสเตียนตะวันตกเป็น Bernard Clairvaux หรือโซเวอเรนเป็น Frédéric Barberousseพวกเขาได้เปิดการคืนค่าเข้าไปในสถานแสวงบุญคริสเตียนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ อนุญาต Abbasids อาหรับ แต่ที่ข้อเติร์ก Seldjoucides ในเมื่อพวกเขาเอาเยรูซาเลมกับอาหรับ 1071 พวกเขาเริ่มต้นขึ้นใน 1095 ตอบสนองการร้องขอจักรพรรดิของ Byzantium กังวลเกี่ยวกับทัศนคติของเติร์กที่ยัง Byzantines พูดภาษากรีก คริสเตียน ถูกแต่ ตั้งแต่ 1054 กำหนดตัวเองเป็นตัวแบ่งกับโรม (วออโธดอกซ์และไม่ใช่คาทอลิก) Crusaders ที่ไม่พ่วงไม่ยั่งยืน désintéressèrent ปัญหาหลังศอลาฮุดดีนมีคืนค่าเข้า pilgrimages ยกเว้นผู้ ที่ได้ชำระในจุด ลดลง Byzantines สุด แทนที่ช่วยคำนิยามดั้งเดิมที่ใช้สำหรับบทความนี้ ครอบคลุมระยะ 1095-1291 สภา Clermont ตัดสินใจของฌองเอเคอร์ จำกัดการจัดส่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ วิสัยทัศน์กว้างขึ้นไปค่ายุทธการ (1571), รวม Reconquista สเปน รวมทั้งสงครามทั้งหมด infidels และพวกนอกรีตที่อนุมัติ โดยสมเด็จพระสันตะปาปา ซึ่งแนบรางวัลฝ่ายวิญญาณและเอเคอร์สงครามครูเสดครั้งแรกเริ่มใน 1096 พันชิดพิลกริมส์ การ reoccupy ส่วนหนึ่งของดินแดนที่หายไปในช่วงศตวรรษ 9 ขยายอาหรับ และจึง ทำให้เข้าไปแสวงบุญกรุงเยรูซาเล็ม จะนำไปสู่รากฐานของครูเสด ป้องกันจัดชิดเจ็ดอื่น ๆ หลักสงครามครูเสดของ 1147-1291 ขาดทุนสุดท้ายติตำแหน่งทิศตะวันออก จากสงครามสี่ ที่จับเปิลใน 1204 ความคิดคือบาง misguided: เลือกที่จัด โดยสมเด็จพระสันตะปาปากับฝ่ายตรงข้ามของคริสเตียน (Albigenses, Hohenstaufen อารากอน หรือ Hussites ในศตวรรษ 15...) หรือชาติ (บอล) ถ้าจะให้การบำรุงรักษาอาณาจักรครูเสด สงครามครูเสดมีวัตถุประสงค์เพิ่มเติมเยรูซาเลมเมืองค้าอิตาลีได้รับประโยชน์จากสงครามครูเสด และพัฒนาต่อเชื่อมโยงระหว่างการแลกเปลี่ยนทางการค้ายุโรป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วีรกรรมของยุคกลางเป็นอาวุธบุญเทศน์โดยสมเด็จพระสันตะปาปามีอำนาจทางจิตวิญญาณของคริสเตียนเวสต์เบอร์นาร์ดของเคียร์หรืออำนาจอธิปไตยเป็นเฟรดเดอรอสซา. พวกเขาได้รับการเปิดตัวเพื่อเรียกคืนการเข้าถึงสถานที่แสวงบุญคริสเตียนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ได้รับอนุญาตจากชาวอาหรับ แต่ qu'interdirent ซิตเติจู๊คส์ใน 1071 เมื่อพวกเขาเอากรุงเยรูซาเล็มเพื่อชาวอาหรับ พวกเขาเริ่มต้นในปี 1095 ยังอยู่ในการตอบสนองต่อการร้องขอโดยจักรพรรดิไบเซนไทน์กังวลเกี่ยวกับทัศนคติของพวกเติร์ก ไบเซนไทน์พูดภาษากรีกเป็นคริสเตียน แต่ตั้งแต่ 1054 การกำหนดตัวเองเป็นทำลายโรม (ออร์โธดอกและไม่ใช่คาทอลิก) แซ็กซอนที่ทำล้วนแล้วเป็นเวลานานไม่หมดความสนใจในเรื่องนี้หลังจากที่ได้รับการบูรณะ Saladin เข้าถึงบุญยกเว้นสำหรับผู้ที่มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นั่นและในที่สุดลดลงค่อนข้างไบเซนไทน์ว่า ช่วย. ความหมายแบบดั้งเดิมที่ใช้สำหรับบทความนี้ครอบคลุมระยะเวลา 1095-1291 สภามอนต์ในการตัดสินใจ-Saint-Jean d'เอเคอร์ จำกัด อยู่ที่การจัดส่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ วิสัยทัศน์ที่กว้างขึ้นอยู่กับการต่อสู้ของเล (1571) รวมถึงสเปน Reconquista รวมทั้งสงครามกับศาสนานอกรีตและทำนองคลองธรรมโดยสมเด็จพระสันตะปาปาที่ยึดติดกับผลตอบแทนทางจิตวิญญาณและหวานหู. ครั้งแรก สงครามครูเสดเริ่มต้นในปี 1096 ที่มีมากมายของผู้แสวงบุญที่จะเดินเท้า reoccupy ส่วนหนึ่งของดินแดนที่หายไปในช่วงการขยายตัวของชาวอาหรับศตวรรษที่สิบเก้าและจึงทำให้สามารถเข้าถึงแสวงบุญที่กรุงเยรูซาเล็ม มันนำไปสู่การก่อตั้งของสงครามสหรัฐอเมริกาที่มีการป้องกัน justifies อีกเจ็ดสงครามครูเสดที่สำคัญของ 1147-1291 เมื่อสูญเสียตำแหน่งสุดท้ายในละตินตะวันออก จากสงครามครูเสดครั้งที่สี่ซึ่งยึดคอนสแตนติใน 1204 คิดเป็นบางครั้งเข้าใจผิด: การเดินทางที่มีการจัดโดยสมเด็จพระสันตะปาปากับฝ่ายตรงข้ามของคริสเตียน (Albigensian Hohenstaufen, อารากอนหรือ Hussites ในศตวรรษที่สิบห้า ... ) หรือศาสนา (บอลติก) หากพวกเขาช่วยให้การบำรุงรักษาของภาษาละตินอเมริกาตะวันออกที่สงครามครูเสดไม่ได้มุ่งเป้าไปกรุงเยรูซาเล็ม. เมืองการค้าอิตาลีได้รับประโยชน์จากสงครามครูเสดและการพัฒนาในการเชื่อมโยงระหว่างสถานที่ปลุกการค้ายุโรป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สงครามครูเสดในยุคกลางเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้ PR ê ch é s อำนาจของสมเด็จพระสันตะปาปาในจิตวิญญาณของคริสต์ศาสนาตะวันตก . . . . . . . หรือจักรพรรดิเฟรดเดอริกเซนต์เบอร์นาร์ดสำหรับผม . . . . . . .

พวกเขาเริ่มกลับคืนเข้าสู่สถานที่แสวงบุญคริสเตียนชาวอาหรับโดยประธานาธิบดีมาห์มุดอับบาสแต่ interdirent เติร์กกำลังจะปี 1071 seldjoucides อาหรับของเยรูซาเล็ม พวกเขาจะเริ่มต้นในการตอบสนองความต้องการของปี 1095 ยังกังวลเกี่ยวกับทัศนคติของจักรพรรดิไบแซนไทน์ตุรกี อาณาจักรกรีกกล่าวว่าเป็นคริสเตียนแต่ตั้งแต่ 1054 ถูกกำหนดให้แตก ( Orthodox และโรมันคาทอลิกไม่ ) สงครามครูเสดไม่พิชิตจะไม่ยั่งยืนปัญหาคือ . . . . . sint é d é ress มากกว่าเมื่อเขาได้รับการกู้คืนรุ่นที่นอกเหนือจากที่ได้รับการติดตั้งในสถานที่และในที่สุด affaiblirent ไบแซนไทน์และไม่ให้พวกเขาช่วย . . . . . . .

ความหมายดั้งเดิมของข้อจำกัดนี้รวมถึงปี 1095 ในระหว่างการประชุม 1291 , Cl é ment เพื่อ圣英ไร่ ,ในการจำกัดการเดินทางของพวกเขาศักดิ์สิทธิ์ ที่มุมมองที่กว้างขึ้นไปกว่าการต่อสู้ ( 1571 ) รวมถึงสเปนพิชิตดินแดนคืนทั้งหมดรวมทั้งการต่อสู้กับพุกามและพุกามเน้นจิตวิญญาณของสมเด็จพระสันตะปาปาที่ได้รับรางวัลและวัว . . . . . . .

สงครามครูเสดครั้งแรกเริ่ม 1096 ผู้แสวงบุญหลายพันคน ,ใช้เป็นส่วนหนึ่งของที่ดินในศตวรรษที่ 9 อาหรับขยายช่วยให้เยี่ยมชมที่กรุงเยรูซาเล็ม เธอได้รับการพื้นฐานของประเทศกางเขนครูเสดพิสูจน์อื่นๆ 7 การป้องกันเป็นหลักใน 1147 1291 เมื่อเร็วๆนี้การสูญเสียตำแหน่งของจักรวรรดิโรมันตะวันออก จากสงครามครูเสดที่สี่ ,โดยคอนสแตนติโนเปิลปี 1204 ความคิดถูกผิด : บางครั้งสินค้ากับคู่แข่งของเขา ( แอลบีโดยสมเด็จพระสันตะปาปานิกายคริสเตียนและอารากอนศตวรรษที่ 15 ธกล่าวว่า . . . . . . . . . . . . . . ) ) ) ) ) ) ) หรือพวกนอกศาสนา ( ทะเลบอลติก ) ถ้าพวกเขาสามารถให้ประเทศที่กางเขนครูเสดเยรูซาเล็มไม่ได้

เพื่อ . . . . . . .อิตาลีเมืองตลาดได้รับประโยชน์จากสงครามครูเสดหลังจากนั้นและความเชื่อมโยงระหว่างการพัฒนาเชิงพาณิชย์ในยุโรปสแควร์