Il est resté très attaché à sa régi

Il est resté très attaché à sa région d'origine, la Franche-Comté, à laquelle il a fait une place de choix dans ses romans : La Table aux crevés (1929) pour lequel il obtient le Prix Renaudot, La Vouivre (1941), Gustalin (1938). Mais il est néanmoins devenu un véritable « parigot » de Paris dont il a mis en scène les classes populaires : La Rue sans nom, la petite bourgeoisie : Le Bœuf clandestin (1939), les intellectuels et les snobs : Travelingue (1941).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันจะยังคงแนบมากเขาบ้านภูมิภาค Franche-Comté ที่เขาทำเป็นสถานที่ในนวนิยายของเธอ: ตารางลา bayonet (1929) ซึ่งเขาได้รับรางวัล Prix Renaudot ลา Vouivre (1941) Gustalin (1938) แต่อย่างไรก็ตามเป็นจริง ' paing » ปารีสซึ่งแบ่งระยะชั้นนิยม: ถนนไม่ มีชื่อ petty bourgeoisie: ลับเนื้อ (1939), นักวิชาการ และ snobs: Travelingue (1941)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขายังคงผูกพันกับภูมิภาคบ้านเกิดของเขากงเต, ซึ่งเขามีสถานที่พิเศษในนวนิยายของเขา La Table กับเฉือน (1929) ซึ่งเขาได้รับรางวัลกรังปรีซ์ Renaudot, Wyvern (1941) , Gustalin (1938) แต่มันก็ยังคงกลายเป็นจริง "Parigot" ปารีสซึ่งเขาได้กำกับการเรียนยอดนิยม: ถนนที่ไม่มีชื่อ, ชนชั้นกลาง: เนื้อใต้ดิน (1939), ปัญญาชนและ snobs: Travelingue (1941)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเป็นอย่างมากเชื่อมต่อเข้ากับพื้นที่ของที่มายัง franche-comte ที่เขาได้ทำให้สถานที่ทางเลือกในนวนิยายของโต๊ะเพื่อ wasteland ( 1929 )ที่จะรับราคาหนามที่ wyvern ( 1941 ) gustalin (ค.ศ. 1938 ) แต่ถึงอย่างไรก็ตามได้กลายเป็นจริง" parigot "ของ Paris ที่เขาใส่ในฉากชั้นเรียนการทำงานที่ถนนที่ไม่มีชื่อส่วนต่ำของคนชั้นกลางได้ลอบเนื้อ( 1939 )ไอ้ปัญญาชนและ travelingue ( 1941 )..