Bien qu'apparenté dans une certaine

Bien qu'apparenté dans une certaine mesure à l'existentialisme, Albert Camus s'en est assez nettement séparé pour attacher son nom à une doctrine personnelle, la philosophie de l'absurde. Définie dans Le Mythe de Sisyphe, essai sur l'absurde (1942), reprise dans L'Étranger (1942), puis au théâtre dans Caligula et Le Malentendu (1944), elle se retrouve à travers une évolution sensible de sa pensée, jusque dans La Peste (1947).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าที่เกี่ยวข้องกับขอบเขตการอัตถิภาวนิยม อัลแบร์กามูในค่อนข้างชัดเจนแยกการแนบชื่อคำสอนส่วนตัว ปรัชญาของไร้สาระ กำหนดไว้ในตำนานของ Sisyphus เรียงความในไร้สาระ (1942), ในกับคนแปลกหน้า (1942), แล้วที่สามารถคาลิกูลาและปัญหา (1944), เธอพบว่าตัวเองผ่านวิวัฒนาการสำคัญของความคิดของเขาเป็นโรคระบาด (1947)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าจะเห็นได้ชัดในขอบเขตในอัตถิภาวนิยมบาง Albert Camus ค่อนข้างแยกออกจากกันอย่างชัดเจนที่จะแนบชื่อของเขากับหลักคำสอนส่วนบุคคลปรัชญาของไร้สาระ ตั้งอยู่ในตำนานของโกเม่เรียงความในไร้สาระ (1942) ทำซ้ำในคนแปลกหน้า (1942) จากนั้นในโรงละครคาลิกูลาและความเข้าใจผิด (1944) เธอพบว่าตัวเองผ่านการวิวัฒนาการที่สำคัญของความคิดของเขาแม้ ในโรคระบาด (1947)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับลัทธิของคามิวที่ชัดเจนกันเพิ่มเติมในชื่อของปัจเจกและปรัชญางี่เง่า ที่กำหนดไว้ในตำนานของตะวันตกไม่ใช่กระทู้ไร้สาระแบบทดสอบ ( ปี 1942 และการกู้คืนของเอเลี่ยน ( ปี 1942 ) จากนั้นในโรงละครในความตะกละตะกลามและเข้าใจผิด ( ปี 1944 ) โดยมีความไวในการวิวัฒนาการของความคิดโบราณ ( ปี 1947 )