Après la disparition de l'Empire Ro

Après la disparition de l'Empire Romain, puis le schisme entre l'église byzantine et l'église romaine au ve siècle, l'aristocratie et le clergé chrétien prennent des initiatives architecturales et artistiques. L'invention d'une nouvelle symbolique viendra ultérieurement, entre le viiie siècle et le xiie siècle. Entamant l'époque moderne au xviie siècle, l'« architecture classique » marque déjà la prééminence de la symbolique architecturale non sacrée sur la symbolique architecturale sacrée. Dès le xviiie siècle la période moderne aboutit en occident à la fin de la définition de l'architecture comme espace défini par des rituels, mais comme espace défini par la population aristocratique et bourgeoise avec art et contenant de l'art avec re-codification des éléments de l'histoire antique qui sont réutilisés. L'architecture reste un moyen d'affirmer l'identité de la population par « nation ». L'évolution de la technique de construction se conjugue avec la création de nouveaux objets architecturaux « modernes » porteurs des nouveaux styles architecturaux au xixe siècle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากลูกของจักรวรรดิโรมัน แล้วแตกแยกระหว่างคริสตจักรไบแซนไทน์และคริสตจักรโรมันในศตวรรษ 5 ขุนนางและเคลอจีที่คริสเตียนจะริเริ่มสถาปัตยกรรม และศิลปะ การประดิษฐ์ของใหม่สัญลักษณ์จะมาภายหลัง ระหว่างพุทธศตวรรษและคริสต์ศตวรรษที่ 12 เข้ายุคสมัยใหม่ในศตวรรษที่ 17 "สถาปัตยกรรมคลาสสิก" แล้วทำเครื่องหมายเนินล่วงหน้าของสัญลักษณ์สถาปัตยกรรมไม่ศักดิ์สิทธิ์บนสถาปัตยกรรมสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ เป็นช่วงต้นศตวรรษที่ 18 รอบผลสมัยตะวันตกที่สุดของนิยามของสถาปัตยกรรมตามที่กำหนดไว้ โดยพิธีกรรม แต่ เป็นพื้นที่ที่กำหนด โดยประชากรชนชั้นกลาง และรูปศิลปะและศิลปะ มีองค์ประกอบที่มีกฎเกณฑ์ใหม่ของโบราณที่จะนำมาใช้ใหม่ สถาปัตยกรรมเป็นวิธีการยืนยันตัวตนของประชากรชาติรูป วิวัฒนาการของเทคนิคการก่อสร้างพร้อมกับสร้างสายใหม่ 'ทันสมัย' วัตถุสถาปัตยกรรมลักษณะสถาปัตยกรรมใหม่ในศตวรรษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการหายตัวไปของจักรวรรดิโรมันแล้วแตกแยกระหว่างโบสถ์ไบเซนไทน์และคริสตจักรโรมันในศตวรรษที่สิบห้าของขุนนางและพระสงฆ์ที่นับถือศาสนาคริสต์จะใช้ความคิดริเริ่มสถาปัตยกรรมและศิลปะ การประดิษฐ์ของสัญลักษณ์ใหม่จะมาในภายหลังระหว่างศตวรรษที่แปดและศตวรรษที่สิบสอง ตอนนี้ในยุคปัจจุบันในศตวรรษที่สิบเจ็ดที่ "สถาปัตยกรรมคลาสสิก" แล้วเครื่องหมายเยี่ยมไม่ศักดิ์สิทธิ์สถาปัตยกรรมสัญลักษณ์ของสัญลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมศักดิ์สิทธิ์ จากศตวรรษที่สิบแปดยุคใหม่ในเวสต์นำไปสู่​​จุดจบของความหมายของสถ​​าปัตยกรรมเป็นพื้นที่ที่กำหนดโดยพิธีกรรม แต่เป็นพื้นที่ที่กำหนดโดยประชากรของชนชั้นสูงและชนชั้นกลางกับงานศิลปะและมีศิลปะที่มีการเข้ารหัสใหม่ องค์ประกอบเรื่องโบราณที่จะนำกลับมาใช้ สถาปัตยกรรมยังคงเป็นวิธีการยืนยันตัวตนของผู้ที่มีประชากรที่ "ชาติ". วิวัฒนาการของเทคนิคการก่อสร้างที่เป็นบวกกับการพัฒนาของวัตถุสถาปัตยกรรมใหม่ "สมัยใหม่" ผู้ถือใหม่ของศตวรรษที่สิบเก้ารูปแบบสถาปัตยกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันแล้วแยกโบสถ์โรมันและไบแซนไทน์โบสถ์ในศตวรรษที่ 5 ขุนนางและนักบวชในศาสนาคริสต์และมาตรการที่ใช้สถาปัตยกรรม สิ่งประดิษฐ์ที่เป็นชนิดใหม่ของสัญลักษณ์ที่ใช้ระหว่างและหลังจากศตวรรษที่ 12 ศตวรรษที่ เริ่มในยุคของศตวรรษที่ 17 ," " " " " " " " " " " " " มีแบรนด์ที่โดดเด่นของสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ของการก่อสร้างอาคารที่ไม่ . . . . . . . ก่อนตะวันตกสมัยใหม่ในช่วงศตวรรษที่ 18 ส่งผลให้ในพื้นที่ที่กำหนดเพื่อกำหนดพิธี ;แต่ในฐานะที่เป็นนิยามของพื้นที่กับชนชั้นสูงและชนชั้นกลางของศิลปะและศิลปะและประวัติศาสตร์โบราณที่ประกอบด้วยองค์ประกอบของการใช้สถาปัตยกรรมที่ยังคงเอกลักษณ์ของ " ประเทศ " ว่าจำนวนประชากรการพัฒนาเทคโนโลยีและสร้างการรวมกันเพื่อสร้างใหม่ " อาคารสมัยใหม่ " ของวัตถุรูปแบบสถาปัตยกรรมในศตวรรษที่ 19 เวกเตอร์ใหม่