Même le roi le plus révéré au monde

Même le roi le plus révéré au monde, un roi adulé par son peuple comme un demi-dieu, n’est pas immortel. C’est la triste vérité qui s’est rappelée à la mémoire des Thaïlandais en novembre, lors des six jours de la fastueuse cérémonie crématoire organisée en l’honneur de la princesse Galyani [décédée en début d’année], la sœur aînée de leur roi bien-aimé Bhumibol Adulyadej. Les défilés ont rassemblé un cortège de voitures dorées et une armée de figurants en costume traditionnel. A Bangkok, certains ont vu dans ces funérailles une répétition générale de celles du roi Bhumibol, qui a célébré son 81e anniversaire le 5 décembre et dont le règne – déjà long de soixante-deux ans – ne saurait se prolonger très longtemps encore.
Les obsèques de la princesse Galyani n’ont que brièvement apaisé les dissensions politiques qui déchirent depuis trois ans les partisans de Thaksin Shinawatra, le Premier ministre renversé par les généraux royalistes lors du coup d’Etat de 2006, et le mouvement d’opposition soutenu par la majeure partie de l’élite traditionnelle de la capitale, dont visiblement la reine Sirikit. Les cérémonies étaient achevées depuis à peine un jour quand une grenade a explosé au milieu des protestataires anti-Thaksin, faisant une victime. Ces derniers, regroupés au sein de l’Alliance du peuple pour la démocratie (PAD), qui occupaient le siège du gouvernement depuis le mois d’août, ont alors investi les principaux aéroports de la capitale, semant le chaos [350 000 passagers ont été bloqués sur place et le coût pour l’économie est colossal]. Le siège n’a été levé que huit jours plus tard, à la suite de la dissolution des principaux partis de la coalition gouvernementale pro-­Thaksin ordonnée par la Cour constitutionnelle.

Outre les craintes légitimes liées aux abus de pouvoir de M. Thaksin, une des inquiétudes des royalistes est qu’à travers ses politiques populistes d’aide médicale et de microcrédit, l’ancien magnat des télécommunications se bâtisse un système népotique et acquière une popularité, se posant en rival du roi. Autre frayeur : par le passé, M. Thaksin aurait redoublé d’attentions à l’égard du prince héritier Maha Vajiralongkorn. Une générosité qui aurait eu pour dessein de s’assurer une influence en prévision de son couronnement.

C’est notamment pour ces raisons et quelques autres qu’il est nécessaire, si l’on veut prendre la mesure de l’infortune de ce pays de 64 millions d’habitants, de connaître l’histoire trop rarement contée du roi Bhumibol. Bon nombre de Thaïlandais ne manqueront pas de s’offusquer en lisant ce qui suit ; ils préféreront la fable officielle de leur roi adoré. Mais ses actions passées sont à l’origine d’un conflit qui coupe le pays en deux. Il est nécessaire de les passer au crible.

Même dépouillée de la mythologie que ses courtisans ont mis des dizaines d’années à élaborer, l’histoire de Bhumibol reste exceptionnelle. Né aux Etats-Unis, ce fils d’une princesse de la dynastie Chakri et d’un roturier métis chinois hérite accidentellement d’un trône à deux doigts de disparaître. Il saura lui redonner vie, accouchant même d’une des monarchies les plus puissantes et les plus prospères de la planète, la seule sans aucun doute des temps modernes à avoir étendu son pouvoir politique à une telle échelle. Le charisme du roi, son intelligence, ses talents (de saxophoniste et de faiseur de pluie, une science pour laquelle il détient un brevet européen), son profond attachement au bien-être de son peuple expliquent l’adoration qui lui est vouée à l’intérieur des frontières et l’admiration qu’on lui témoigne à travers le monde.

Cette icône a de toute évidence atteint son zénith en 1992. Alors que l’armée avait ouvert le feu sur des dizaines de manifestants démocrates à Bangkok, la télévision a diffusé les images du chef de l’armée (et Premier ministre) Suchinda Kraprayoon et de la figure de proue des protestataires Chamlong Srimuang (aujourd’hui un fidèle de la PAD) se prosternant devant le monarque. Peu après, le général Suchinda présentait sa démission tandis que la restauration de la démocratie auréolait plus encore le roi Bhumibol.

Quoi qu’il en soit, son histoire est aussi celle d’un souverain qui a perdu foi en la démocratie (pour autant qu’il l’ait jamais eue) et qui n’a cessé de s’ingérer dans les coulisses politiques. Et aujourd’hui, au crépuscule de son règne, il risque de laisser derrière lui une Thaïlande orpheline qui n’est pas préparée à vivre sans son “Père”, comme elle le surnomme affectueusement. On ne peut comprendre comment ce pays, il y a encore peu parangon du pluralisme politique sur le continent asiatique, a sombré dans un tel “désordre” (le roi lui-même l’a déclaré en 2006) sans lever l’épais voile de vénération qui entoure sa personne.
Mais ce n’est pas chose facile. Car paradoxalement, même un roi censé être adulé par l’ensemble de ses sujets, ou presque, a besoin de protection. Et cette protection a pris la forme de la législation la plus impitoyable du monde en matière de lèse-majesté*. Tandis que la plupart des monarchies ont aboli ou cessé d’appliquer ce genre de loi, la Thaïlande l’a durcie dans les années 1970. Même la critique la plus modérée et la plus pesée à l’encontre de la couronne est proscrite, et passible d’une peine allant jusqu’à quinze ans de prison. Cette législation de fer a un effet évident non seulement sur le peuple thaïlandais, mais aussi sur des générations de diplomates occidentaux, d’universitaires et de journalistes qui, à quelques rares exceptions près, s’autocensurent docilement.

A l’origine de cette situation se trouve – entre autres – la guerre du Vietnam. A l’époque, les Etats-Unis voyaient dans le roi Bhumibol un allié sûr contre les rouges. Conscients de la valeur du souverain en tant qu’icône anticommuniste, les Américains ont injecté une cascade de capitaux dans une campagne de propagande visant à ce que chaque foyer du royaume soit pourvu d’un portrait royal. Aujourd’hui encore, s’ils sont prompts à dénoncer les manquements démocratiques des autres pays d’Asie, les Etats-Unis s’élèvent rarement contre les interpellations de Thaïlandais et de ressortissants étrangers coupables d’avoir sali la monarchie. Les journalistes et les universitaires étrangers, qui ont besoin de visas et d’un accès aux services administratifs pour leur travail, mettent d’ailleurs le plus souvent en sourdine la question épineuse de la royauté.

Résultat de cette conspiration du silence : il n’a été publié à ce jour qu’une seule biographie sérieuse de ce monarque, pourtant l’un des plus grands leaders politiques actuels d’Asie. The King Never Smiles [Le roi qui ne sourit jamais], du journaliste américain Paul Handley (2006) [non traduit en français], affirme que la restauration du pouvoir et du prestige de la monarchie thaïlandaise est “l’une des grandes histoires non racontée du xxe siècle”. L’auteur fait remarquer que, depuis sa parution, il y a deux ans, personne n’a mis en cause les principaux faits révélés par l’ouvrage. Pas même les histoires les plus accablantes, de celles qui font voler en éclats le mythe selon lequel le souverain ne se mêlerait que rarement de politique, et que s’il venait à le faire ce ne serait que pour servir le bien. Voici sans doute l’accusation la plus grave : en 1976, le roi aurait fermé les yeux sur la constitution de milices de droite qui, aux côtés de l’armée, ont par la suite réprimé dans un bain de sang des manifestations étudiantes pacifiques. Comme c’est souvent le cas dans l’histoire moderne de la Thaïlande, l’agitation de 1976 a servi de prétexte pour renverser le gouvernement en place et le remplacer par une équipe ayant reçu l’assentiment du palais.

Bhumibol avait 18 ans lorsqu’il a accédé au trône, en 1946, à la mort mystérieuse de son frère, le roi Ananda. Aussi est-il rapidement tombé sous l’emprise de ses oncles, des princes avides de restaurer le pouvoir et le faste que la couronne avait perdus depuis l’abolition de la monarchie absolue, en 1932. Dans les années 1950, après avoir gagné en carrure, il s’attela à mettre sur pied un système complet de népotisme. Grâce à l’attribution d’honneurs divers en récompense des dons versés à la cause royale, la monarchie est tout naturellement devenue le premier fonds caritatif du pays. Ce “réseau monarchique”, comme l’a surnommé Duncan McCargo, un universitaire britannique, a replacé le roi au centre de la société thaïlandaise, lui rendant une grande part de son pouvoir d’autrefois.

Un refrain inspiré par des années de discours royaux est désormais repris en chœur par l’Alliance du peuple pour la démocratie : une vie politique reposant sur des élections est irrémédiablement pourrie et le pays se porterait mieux s’il était pris en main comme il faut par des “hommes de valeur” soutenus par la couronne. Chantre de ce précepte tout au long de la parodie de démocratie des années 1980, le général Prem Tinsulanonda, assis dans son fauteuil de Premier ministre non élu, a fait plus que quiconque pour exalter l’image de demi-dieu du roi. Aujourd’hui président du conseil privé de Bhumibol, le général Prem est censé se tenir à l’écart des affaires politiques. Mais ce n’est qu’un mythe de plus. Il est en effet largement considéré comme l’instigateur du coup d’Etat de 2006. Rappelons que, peu de temps auparavant, il avait expliqué à l’armée qu’elle appartenait au roi et que M. Thaksin n’était qu’un simple pion, un “cavalier” interchangeable.

L’armée est pour beaucoup dans les problèmes du pays. Ses généraux s’imaginent avoir le droit de renverser tout gouvernement qui ne sied pas au monarque ou aux militaires, obéissant au moindre signe de la monarchie, laquelle a approuvé quantité de ses coups d’Etat. Paul Handley, l’auteur de The King Never Smiles, accuse le roi d’avoir sapé l’Etat de droit. De fait, l’influence de Bhumibol est telle que,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้แต่กษัตริย์สิ่งในโลก กษัตริย์สักการะจากคนของเขาเป็นสีพระเจ้า ไม่ใช่เซียน มันเป็นความจริงเศร้าที่เรียกคืนหน่วยความจำของคนไทยในเดือนพฤศจิกายน ระหว่างวันที่ 6 พิธี crematory glitzy ในเกียรติของกัลยาเจ้าหญิง [เสียชีวิตที่จุดเริ่มต้นของปี], พี่สาวของตนรักเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ขบวนพาเหรดนำ motorcade ทองและกองทัพของพิเศษในการแต่งกายแบบดั้งเดิม กรุงเทพมหานคร บางได้เห็นในพิธีศพซ้อมแต่งจากของกษัตริย์ภูมิพล ที่เฉลิมฉลองวันเกิดของเขางานในวันที่ 5 ธันวาคม และรัชกาลแล้วยาวหกสองปี - ไม่สามารถขยายได้มากนาน
พิธีศพของเจ้าหญิงกัลยาได้ที่สั้น ๆ quieted มิดทางการเมืองที่คัดลอกออกมาสามปีผู้สนับสนุนทักษิณชินวัตร นายกรัฐมนตรี overthrown โดยนายพล­ยู่ในรัฐประหารปี 2006 และการเคลื่อนไหวคัดค้านโดยส่วนใหญ่ของชนชั้นนำดั้งเดิมในเมืองหลวง ซึ่งมองเห็นพระราชินีสิริกิติ์ พิธีได้เสร็จสมบูรณ์สำหรับแทบวันหนึ่งเมื่อลูกระเบิดระเบิดระหว่างการประท้วงต่อต้านทักษิณ เป็นเหยื่อ หลัง กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย (PAD), การครอบครองของรัฐบาลตั้งแต่เดือนสิงหาคม แล้วลงทุนสนามบินสำคัญในเมืองหลวง sowing วุ่นวาย [ผู้โดยสาร 350000 ถูกบล็อกในจุด และทุนเศรษฐกิจได้มหาศาล] ล้อมเสียเพียง 8 วันหลังจาก ยุบพรรคหลักในรัฐบาลต่อรัฐบาลทักษิณศาลรัฐธรรมนูญสั่ง

นอกจากความกลัวที่ถูกต้องตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการใช้อำนาจตามอำเภอใจ โดยนายทักษิณ หนึ่งในความกังวลของ royalists ที่ผ่านนโยบายประชานิยมช่วยเหลือแพทย์และ microcredit โทรคมนาคมอดีตผู้ประกอบการกำลังสร้างระบบ crony เท่านั้น และได้รับความนิยม วางตัวเป็นคู่แข่งของกษัตริย์ กลัวอื่น: ในอดีต นายทักษิณจะมี intensified สนใจเกี่ยวกับมกุฎราลงกรณ์ ความเอื้ออาทรที่จะมีวัตถุประสงค์เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการราชาภิเษกของเขาอิทธิพล

มันเป็นเหตุผลเหล่านี้ และอื่น ๆ ที่จำเป็น ถ้าใครอยากใช้ของโชคร้ายของประเทศนี้ของคน 64 ล้าน รู้เรื่องมากเกินไปไม่ค่อยบอกของกษัตริย์ภูมิพล คนไทยจำนวนมากย่อมจะกระทำความผิดเมื่ออ่านสิ่งต่อไปนี้ พวกเขาจะต้องสนใจอย่างเป็นทางการของกษัตริย์อันเป็นที่รัก แต่การดำเนินการที่ผ่านมาของเขาเป็นสาเหตุของความขัดแย้งที่ตัดประเทศสอง จำเป็นต้องลอดผ่าน

จะปล้นของตำนาน courtiers ของเขามีวางหลายสิบปีในการพัฒนา ประวัติความเป็นมาของภูมิพลยังคงค้างชำระ เกิดในสหรัฐอเมริกา นี้บุตรของเจ้าหญิงจักรีวงศ์และจีน Métis commoner ตั้งใจสืบทอดบัลลังก์บนขอบหายไป ย่อมจะชีวิต ให้กำเนิด monarchies โลกเจริญ และมีประสิทธิภาพมากที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง การเท่านั้นไม่มีข้อสงสัยอันขยายนโยบายพลังงานในระดับดังกล่าว พระพรพิเศษของพระมหากษัตริย์ พระปัญญา พรสวรรค์ของเขา (saxophonist และ Rainmaker ศาสตร์ที่เขาถือสิทธิบัตรยุโรป), ความมุ่งมั่นของเขาลึกเพื่อสวัสดิภาพของอธิบายตะลึงที่เขาจะถึงวาระภายในเส้นขอบ และชื่นชมในพระองค์แสดงทั่วโลก

ไอคอนนี้อย่างชัดเจนถึงความสุดยอดในปี 1992 ในขณะที่กองทัพเปิดไฟบนของประชาธิปไตยประท้วงในกรุงเทพมหานคร โทรทัศน์เผยแพร่รูปภาพของหัวหน้าของกองทัพ (และนายกรัฐมนตรี) สุจินดาคราประยูรและเสื่อมถอยของผู้ประท้วงของจำลอง Srimuang (ตอนนี้ภักดีฝักฝ่ายแผ่น) โค้งลงทุกข์ มิช้ามินาน สุจินดาทั่วไปแสดงการลาออกของเขาในขณะที่การคืนค่าของ auréolait ประชาธิปไตยมากกว่ากษัตริย์ภูมิพล

สิ่ง, เรื่องของเขาก็ของไม้บรรทัดที่มีการสูญเสียความเชื่อในประชาธิปไตย (สำหรับเป็นมาก ได้เคยมีมัน) และที่หยุดแทรกแซงในการเมืองปีก และวันนี้ ในทไวไลท์ของพระองค์ เขาอาจทิ้งเด็กกำพร้าไทยซึ่งไม่ได้เตรียมพร้อมอยู่ โดยพ่อของเธอ' " ตามความเสน่หา ไม่เข้าใจวิธีนี้ประเทศ ยังมีพารากอนเพียงเล็กน้อยของ pluralism เมืองในทวีปเอเชีย จมลงดังกล่าวเป็น "ระเบียบ" (พระเองในปี 2006) โดยไม่ต้องยกม่านหนาความเคารพที่ล้อมรอบคนเขาได้
แต่นี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะแม้กษัตริย์ที่ควรจะเคารพทุกเรื่องของเขา paradoxically หรือ เกือบ จำเป็นสำหรับการป้องกัน และที่ป้องกันเอารูปแบบของกฎหมายสุดเหี้ยม lese-majeste โลก * การ ทั้ง monarchies ถูกยกเลิก หรือได้หยุดการใช้กฎหมายประเภทนี้ มี stiffened มันประเทศไทยในทศวรรษ 1970 ห้ามวิจารณ์แม้ปานกลางมากและมากขึ้นน้ำหนักกับมงกุฎ และไม่เกิน 15 ปีในเรือนจำ กฎหมายการรถไฟนี้มีลักษณะพิเศษชัดเจนไม่เท่ากับคนไทย แต่รุ่นของทูตตะวันตก นักวิชาการ และนักข่าวซึ่ง ในข้อยกเว้นน้อยไม่กี่ ตนเอง censor ทรง

จุดเริ่มต้นของสถานการณ์นี้อยู่หมู่คนอื่น ๆ – สงครามเวียดนาม เวลา สหรัฐอเมริกาเห็นกษัตริย์ภูมิพลเป็นพันธมิตรที่เชื่อถือได้กับ reds ตระหนักถึงค่าของพ่อเป็นไอคอนต่อต้านคอมมิวนิสต์ ชาวอเมริกันฉีดทั้งหมดของทุนในแคมเปญโฆษณาชวนเชื่อทุกครัวเรือนของราชอาณาจักรคืออะไรพร้อมกับภาพพระราช แม้วันนี้ ถ้าด่วนประณามความล้มเหลวในประชาธิปไตยของประเทศในเอเชียอื่น ๆ สหรัฐอเมริกาไม่ค่อยประท้วงต่อต้านการจับกุมชาวไทยและชาวต่างชาติความมี soiled พระมหากษัตริย์ นักข่าวและนักวิชาการต่างประเทศ ที่ต้องขอวีซ่าและการเข้าถึงบริการดูแลสำหรับการทำงาน ก็ส่วนใหญ่ไม่ออกเสียงคำถาม thorny ของโคลัมเบีย

ผลนี้สมคบคิดของเงียบ: จัดไปวันเดียวประวัติร้ายแรงของทุกข์ แต่หนึ่งในผู้นำทางการเมืองปัจจุบันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเอเชีย พระมหากษัตริย์ไม่เคยยิ้ม [พระมหากษัตริย์ไม่เคยยิ้ม], ของนักข่าวที่อเมริกัน Paul Handley (2006) การ [ไม่แปลในฝรั่งเศส], กล่าวว่า ฟื้นฟูอำนาจและศักดิ์ศรีของสถาบันพระมหากษัตริย์ไทยเป็น "หนึ่งศตวรรษไม่รู้เรื่องดี" ผู้เขียนบันทึกว่า ตั้งแต่ประกาศเมื่อสองปีที่ผ่านมา ไม่มีใครได้ใส่สอบถามข้อเท็จจริงหลักการเปิดเผย โดยหนังสือ ไม่แม้แต่เรื่องราวสุด damning ผู้ที่ขโมยซวนตำนานว่า ไม้บรรทัดที่มีความสมดุลไม่ค่อยเท่านโยบาย และที่ ว่าเขาต้องทำ มันจะให้บริการดี นี่อาจเป็นค่าธรรมเนียมร้ายแรงมากที่สุด: ในปี 1976 พระมหากษัตริย์จะได้ปิดตารัฐธรรมนูญหนุนขวาซึ่ง ควบคู่ไปกับกองทัพ ต่อมามี repressed ในรางวัลกันถ้วนหน้าของสาธิตนักเรียนเงียบสงบ เป็นบ่อยคือในประวัติศาสตร์สมัยใหม่ของไทย เร่งรีบและคึกคักของ 1976 เสิร์ฟเป็นข้ออ้างเพื่อล้มล้างรัฐบาล และแทนที่ ด้วยทีมงานที่มีได้รับความยินยอมของพาเลซ

ภูมิพลถูก 18 ปีเมื่อเขาภาคยานุวัติเพื่อราชบัลลังก์ในปี 1946, ในการตายลึกลับของพี่ชายของเขา พระอนันดา ยัง มันได้อย่างรวดเร็วตกภายใต้อิทธิพลของลุงของเขา ปริ๊นซ์อยากคืนอำนาจและแรงที่มงกุฎมีสูญหายเนื่องจากเลิกการสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในปี 1932 ในช่วงทศวรรษ 1950 หลังจากที่ได้รับในรูปร่าง เริ่มสร้างระบบที่สมบูรณ์ของคติเห็นแก่ญาติ ด้วยระบบการปันส่วนของเกียรติต่าง ๆ เป็นรางวัลสำหรับการบริจาคให้สาเหตุรอยัล พระมหากษัตริย์กลายเป็น กองทุนการ กุศลครั้งแรกของประเทศค่อนข้างธรรมชาติ นี้ 'เครือข่ายสถาบันพระมหากษัตริย์' เป็นการตะลุยดันแคน McCargo วิชาการภาษาอังกฤษ เขาย้ายพระมหากษัตริย์ในสังคมไทย การทำให้ส่วนใหญ่ของกำลังของเด็ก

ขณะนี้มีซ้ำเพลงแรงบันดาลใจปีของรอยัลเสียงหัวใจ โดยพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย: เลือกตั้งเมืองเป็น irremediably เน่า และประเทศจะดีกว่าหากได้รับในมือที่จำเป็นต้องใช้ "คน" มูลค่า"โดยมงกุฎ Bard precept นี้ตลอดล้อเลียนประชาธิปไตยในทศวรรษ 1980 ทั่วไปเปรมติณสูลานนท์ นั่งในเก้าอี้ของเขาไม่ได้เลือกนายกรัฐมนตรี ทำมากกว่าใครทรงภาพพระ demigod วันนี้ประธานองคมนตรีของภูมิพล เปรมทั่วไปควรพักกิจการทางการเมือง แต่นี้เป็นเพียงตำนานเพิ่มเติม แน่นอน มันอย่างกว้างขวางถือเป็น instigator ของรัฐประหาร 2549 นึกว่า ไม่ช้าก่อน เขาได้อธิบายให้กองทัพที่ มันอยู่กับพระมหากษัตริย์ และว่า นายทักษิณจำนำง่าย เป็น "คาวาเลียร์" เปลี่ยน

เป็นกองทัพในหลายปัญหาของประเทศ คิดว่าทหารของเขามีสิทธิ์ที่จะล้มล้างรัฐบาลซึ่งไม่ตรงกับพระมหากษัตริย์หรือทหาร เครื่องน้อยของพระมหากษัตริย์ ซึ่งได้อนุมัติแล้วปริมาณของการรัฐประหาร Paul Handley ผู้พระมหากษัตริย์ไม่เคยยิ้ม กษัตริย์ผู้ไม่ทำลายกฎของกฎหมาย ในความเป็นจริง อิทธิพลของภูมิพลเป็นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะได้กษัตริย์มากที่สุดในโลกที่ทรงสมณศักดิ์ที่กษัตริย์ที่ประจบประแจงจากผู้คนของเขาเป็นแบบกึ่งพระเจ้าที่เป็นอมตะไม่ได้ ที่เป็นความจริงอันน่าเศร้าว่าเขามีการจดจำไว้ในหน่วยความจำของไทยในเดือนพฤศจิกายนในช่วงหกวันที่จัดพิธีฌาปนสถานที่น่าดึงดูดใจในเกียรติของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรง(ผู้ซึ่งเสียชีวิตในช่วงต้นปี)พี่สาวของปรมินทรมหา ภูมิ พลอดุลยเดชอันเป็นที่รักของพวกเขานิวออร์ลีนส์รัฐหลุยเซียที่ได้นำมารวมกันที่ขบวนแห่ของรถยนต์นั่งส่วนบุคคลและสีทองของกองทัพที่พิเศษในชุดดั้งเดิม ในกรุงเทพฯบางส่วนได้เห็นในงานศพเหล่านี้ซ้อมใหญ่สำหรับกษัตริย์ปรมินทรมหา ภูมิ พลที่มีชื่อเสียง 81st วันเกิดของเขาในวันที่ 5 ธันวาคมและผู้ครอบครองได้นานหกสิบสองปีที่ผ่านมา - ไม่สามารถดำเนินการต่อยาวมากแต่.
ผู้ที่งานศพของเจ้าหญิงที่มีเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆบรรเทาและเขตเมืองหลวงทางการเมืองที่มีฉีกขาดออกจากกันตั้งแต่สามปีผู้สนับสนุนของนายกรัฐมนตรีทักษิณชินวัตรที่ถูกโค่นล้มลงโดยพวกนายพลในระหว่างการทำรัฐประหารของปี 2006 และการเคลื่อนไหวคัดค้านที่ได้รับการสนับสนุนโดยส่วนที่สำคัญของชนชั้นนำแบบดั้งเดิมของทุนที่รวมถึงเห็นได้ชัดว่าที่ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์พิธีเสร็จสมบูรณ์ตั้งแต่แทบจะไม่ได้ในวันเมื่อขว้างระเบิดที่ระเบิดขึ้นในส่วนกลางของผู้ชุมนุมประท้วงต่อต้านพ.ต.ท.ทักษิณกำลังทำตกเป็นเหยื่อ ช่วงหลังนี้จัดกลุ่มพันธมิตรของผู้คน ภายใน สำหรับประชาธิปไตย(แผ่น)ซึ่งมีอยู่ในบริเวณที่ตั้งของรัฐบาลมาตั้งแต่เดือนสิงหาคมก็ลงทุนบริษัทท่าอากาศยานหลักที่อยู่ในเมืองหลวงแล้ว"ต้นเหตุ"ความสับสนวุ่นวาย[ 350,000 ผู้โดยสารได้มีการติดอยู่ในสถานที่และต้นทุนให้กับเศรษฐกิจที่มีขนาดใหญ่] ที่นั่งขึ้นมาเพียง 8 วันต่อมาเมื่อมีการยุบ สภาผู้แทนราษฎร ให้ต่อไปนี้ของบุคคลสำคัญในรัฐบาลการจัดตั้งรัฐบาลผสมที่ Pro - ­ ทักษิณสั่งซื้อโดยศาลรัฐธรรมนูญ

นอกจากนี้ยังให้ความกลัวถูกกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการข่มขืนกระทำชำเราที่มีอำนาจของนายพ.ต.ท.ทักษิณหนึ่งในความกังวลของพวกที่ผ่านการกำหนดนโยบายประชานิยมของ microcredit และความช่วยเหลือทางการแพทย์ที่คนใหญ่คนโตของการสื่อสารเป็นอาคาร nepotique ระบบและได้รับความนิยมที่ทำเป็นคู่แข่งของกษัตริย์ ความกลัวคนอื่นในอดีตที่นายทักษิณออกไปจะมีเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณให้ความใส่ใจเป็นพิเศษของพื้นที่ในการพิจารณาของมหาวชิมงกุฎราชกุมารที่.สปิริตที่จะต้องตั้งใจในการตรวจสอบให้แน่ใจว่ามีอิทธิพลต่อในคาดว่าในพิธีราชา ภิเษก ของเขา. โรงแรมแห่งนี้คือ

โดยเฉพาะสำหรับเหตุผลเหล่านี้และอื่นๆที่มีความจำเป็นหากคนหนึ่งต้องการที่จะใช้มาตรการที่เคราะห์ร้ายของประเทศนี้จำนวน 64 ล้านคนจะรู้ว่าประวัติศาสตร์ที่แทบจะไม่มากเกินไปเรื่องของปรมินทรมหา ภูมิ พลคนไทยจำนวนมากไม่ได้เคืองโดยการอ่านนี้ว่าโดยมีรายละเอียดดังนี้ชอบนิทานอีสปอย่างเป็นทางการของกษัตริย์ของพวกเขารักมัน แต่การกระทำของท่านในอดีตเป็นที่มาของความขัดแย้งซึ่งตัดประเทศที่สอง เป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องร่อน

แม้จะยื่นออกมาจากนิทานที่ลูกสมุนของเขาได้ใส่หลายสิบปีในการพัฒนาประวัติของปรมินทรมหา ภูมิ พลยังคงอยู่ที่ดีเยี่ยม เกิดในประเทศสหรัฐอเมริกาที่บุตรชายของเจ้าหญิงของราชวงศ์จักรีและจีน metis ชาวบ้านโดยไม่ได้ตั้งใจสืบทอดมาจากพระที่สองนิ้วจะหายตัวไป เขาจะทำให้เขาได้การคลอดบุตรอายุการใช้งานของที่มีอำนาจมากที่สุดของที่สุดและแห่งความรุ่งเรืองของโลกได้เท่านั้นไม่มีข้อสงสัยในช่วงเวลาแห่งความทันสมัยในการต่ออำนาจทางการเมืองของตนในขนาดนี้. charism ของกษัตริย์ข่าวกรองของเขาตะลันต์ของเขา(ของ rainmaker และนักเป่าแซค - โซะโฟนวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นผู้รับสิทธิบัตรยุโรป)ความลึกของเขาในการเป็นอยู่ที่ดีของผู้คนในพื้นที่อธิบายถึงการเคารพสักการะที่เขาเป็นถึงฆาตด้านในของเส้นขอบและชื่นชมที่เขายังถูกบังคับให้ รับสารภาพ ตลอดทั่วทั้งโลก

ไอคอนนี้มีมาถึงของ Zenith ในปี 1992 อย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่ทหารได้เปิดโอกาสให้เกิดเพลิงไหม้ในจำนวนมากของพรรคประชาธิปัตย์ผู้ประท้วงในกรุงเทพฯโทรทัศน์ได้ถ่ายทอด ภาพ ที่ศีรษะของกองทัพที่(และนายกรัฐมนตรี) suchinda ราประยูรและหุ่นเชิดของผู้ประท้วงจำลองศรีเมือง(ในวันนี้ความศรัทธาให้กับทัชแพด)ลงในสถาบันพระมหากษัตริย์ ในอีกไม่นานหลังจาก suchinda ทั่วไปที่มีการยื่นลาออกจากตำแหน่งของเขาในขณะที่การปรับปรุงใหม่ของประชาธิปไตย aureolait ยังปรมินทรมหา ภูมิ พลได้

สิ่งที่มันทั้งในประวัติศาสตร์ของเมืองยังเป็นรัฐบาลที่ได้สูญเสียความศรัทธาในระบอบประชาธิปไตย(สำหรับมากที่สุดเท่าที่จะเป็นได้)และที่ยังไม่เลิกเข้าไปยุ่งเกี่ยวใน ภาพ ทางการเมืองที่ และในวันนี้ในเวลาโพล้เพล้ของรัชกาลของพระองค์พระองค์ความเสี่ยงออกจากทางด้านหลังของเขาประเทศไทยที่เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่พร้อมที่จะใช้ชีวิตโดยไม่ต้อง"พ่อของเขา"ที่เธอรักใคร่และเราไม่สามารถทำความเข้าใจว่าเป็นประเทศที่ยังมีน้อยพารากอนของทางการเมืองจำนวนมากในทวีปเอเชียที่มีสีเข้มใน"โรค"(ที่กษัตริย์ได้กล่าวว่าในปี 2006 )โดยไม่ต้องยกให้มีความหนาของผ้าคลุมหน้าแสดงความเคารพต่อที่อยู่โดยรอบของเขาคน.
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากผิดธรรมดาที่กษัตริย์จะชื่นชมโดยทั้งหมดของวัตถุหรือเกือบจะต้องการการคุ้มครอง. และการป้องกันนี้มีการนำรูปแบบของการออกกฎหมายที่ไร้ความปรานีของโลกในด้านของพระบรม เดชานุภาพ - เทอร์เน็ท* ในขณะที่นำที่ส่วนใหญ่เป็นคนล้มล้างหรือเลิกใช้ ประเภท นี้ของประเทศไทยมีกฎหมายว่าด้วยในปี 1970 ทำให้พระทัย แม้การวิจารณ์มากที่สุดระดับปานกลางและชั่งน้ำหนักกับมงกุฎเป็นพลเมืองและต้องระวางโทษสูงสุดถึงสิบห้าปีในคุก. การออกกฎหมายนี้ของเตารีดมีผลชัดเจนที่ไม่ได้มีแค่ในคนไทยแต่ยังมีอยู่ในรุ่นของนักข่าวและนักวิชาการนักการทูตตะวันตกที่มีข้อยกเว้นไม่เพียงไม่กี่ตัวที่ตรวจว่านอนสอนง่าย

ที่มาของสถานการณ์นี้คือ - ท่ามกลางผู้อื่น - สงครามเวียดนามในช่วงเวลาที่ประเทศสหรัฐอเมริกาที่เห็นปรมินทรมหา ภูมิ พลได้ร่วมทุนว่าเป็นพวกกับสีแดงสีที่ รู้ตัวว่าคุณค่าของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นไอคอนที่แตกสลายชาวอเมริกันที่มีแบบฉีดขึ้นรูปเป็นแถวลดหลั่นกันของทุนในการรณรงค์การโฆษณาชวนเชื่อที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อทำให้มั่นใจได้ว่าที่บ้านทุกแห่งราชอาณาจักรที่จัดให้บริการทั้งแนวตั้งพร้อมด้วย Royal ที่ ยังคงอยู่ในวันนี้หากพวกเขาจะได้อย่างรวดเร็วเพื่อบอกเลิกขาดตกบกพร่องเป็นประชาธิปไตยของประเทศในเอเชียอื่นๆที่ประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะยกระดับกับ heckling ของคนไทยและต่างประเทศถูกตัดสินว่ามีสิ่งสกปรกราชาธิปไตยแทบจะไม่เคย นักข่าวและนักวิชาการจากต่างประเทศที่มีความจำเป็นในการเข้าถึงและการจดทะเบียนสมรสการจดทะเบียนหย่ากับการให้บริการผู้ดูแลระบบสำหรับการทำงานของพวกเขาวางที่อื่นบ่อยขึ้นปิดเสียงคำถามเต็มไปด้วยหนามของพระมหากษัตริย์ใน

ส่งผลให้ของสมคบคิดกันนี้ของความเงียบและได้มีการจัดพิมพ์ในวันนี้เพียงหนึ่งปีอย่างจริงจังของกษัตริย์แห่งนี้แต่ยังคงเป็นหนึ่งในผู้นำทางการเมืองในปัจจุบันมากที่สุดของเอเชีย. กษัตริย์ที่ไม่เคยสร้างรอยยิ้ม(กษัตริย์ผู้ไม่เคยสร้างรอยยิ้ม]นักข่าวอเมริกันครั้งหนึ่งได้ถูกกีดกัน( 2006 )(ไม่มีแปลเป็น ภาษาฝรั่งเศส )ยืนยันว่าการปรับปรุงพื้นที่ใหม่ที่มีชื่อเสียงและมีอำนาจของสถาบันกษัตริย์ไทยคือ"หนึ่งในเรื่องที่ไม่ได้บอกของศตวรรษที่ยี่สิบ" ผู้เขียนที่ชี้ให้เห็นว่านับตั้งแต่การออกพันธบัตรของสองปีที่แล้วไม่มีใครใส่ในคำถามข้อเท็จจริงหลักที่เปิดเผยโดยหนังสือเล่มนี้ไม่ว่าจะเรื่องหลักฐานมัดตัวผู้กระทำผิดได้มากที่สุดของผู้ที่ได้รับความเสียหายอย่างยับเยินว่ารัฐบาลที่ไม่ meddles ที่ไม่ค่อยอยู่ในนโยบายและว่าหากเขามาเพื่อทำให้มันเท่านั้นที่จะสามารถจัดให้บริการได้อย่างดี. นี่คือไม่ต้องสงสัยเลยว่าเหตุใดถูกกล่าวหามากที่สุดอย่างจริงจังในปี 1976 กษัตริย์จะได้ปิดตาของเขาในการก่อตัวขึ้นของอาสาสมัครชาวบ้านของสิทธิที่ไปที่ด้านข้างของกองทัพภายหลัง ได้ปิดกั้นในอ่างอาบน้ำเลือดของการประท้วงที่นักศึกษาอันเงียบสงบ ที่มักเป็นกรณีที่ในประวัติศาสตร์ที่ทันสมัยของประเทศไทยเต็มไปด้วยความพะวักพะวนของปี 1976 มีการใช้เป็นข้ออ้างในการโค่นล้มรัฐบาลในที่และแทนที่โดยทีมที่ได้รับความเห็นชอบของ Palais ได้

ปรมินทรมหา ภูมิ พลมา 18 ปีเมื่อเขามาถึงที่นั่งในปี 1946เพื่อการตายอย่างลึกลับของน้องชายของเขาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดลกษัตริย์. เป็นได้อย่างรวดเร็วอีกทั้งยังอยู่ในอำนาจของลุงของเขาของเจ้านายกระตือรือร้นที่จะคืนอำนาจและหาที่สวมมงกุฎที่หายไปตั้งแต่ยุบเลิกสมบูรณาญาสิทธิราชที่ .1932 . ในปี 1950 หลังจากที่ได้รับรางวัลในคนตรวจสายโทรเลขโทรศัพท์เขา yoked เพื่อสร้างระบบที่ครอบคลุมของการเลือกที่รักมักที่ชังทั้งนี้ต้องขอขอบคุณในการได้รับรางวัลเกียรติยศในเงินบริจาคเพื่อรับรางวัลต่างๆในการทำให้เกิดสถานที่กษัตริย์ที่มีกลายเป็นกองทุนเพื่อการกุศลเป็นครั้งแรกของประเทศที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ "เครือข่ายเกี่ยวกับราชาธิปไตย"นี้เป็นเป็นได้รับสมญาว่าลองมาฟัง Duncan Orange mccargo ทางการศึกษาประเทศอังกฤษที่มีกษัตริย์ที่วางอยู่ในบริเวณศูนย์กลางของบริษัทไทยที่ทำให้เขาเป็นส่วนหนึ่งของพลังอำนาจของมันในการก่อนหน้านี้.

เพลงที่ได้รับแรงบันดาลใจโดยปีในการพูดได้รับกลับมาให้บริการต่อในประสานเสียงโดยพันธมิตรของประชาชนเพื่อประชาธิปไตยในขณะนี้ชีวิตทางการเมืองที่ใช้ในการเลือกตั้งเป็นเรื่องเหลวไหล irremediably และประเทศจะดีขึ้นกว่านี้หากได้เข้ามาอยู่ในมือที่จะต้องเป็นไปตาม"คนของค่า"ที่สนับสนุนโดยมงกุฎcantor ในบทนี้ตลอดทั่วทั้งพื้นที่ของเก๊ที่ของระบอบประชาธิปไตยในปี 1980 โดยทั่วไปชื่อเปรมติณสูลานนท์นั่งอยู่ในที่นั่งของเขาของนายกรัฐมนตรีไม่ได้รับเลือกตั้งได้ทำมากกว่าใครในการเทิดทูนพระ ภาพ ของครึ่ง - พระเจ้าของกษัตริย์ ในวันนี้ประธานคณะมนตรีองคมนตรีของปรมินทรมหา ภูมิ พลเปรมติณสูลานนท์โดยทั่วไปมีความเชื่อว่าจะจัดให้มีขึ้นในช่องว่างของการเมือง แต่เรื่องนี้เป็นเพียงความเชื่อมากโรงแรมได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในฐานะที่เป็นผู้ยุยงของการรัฐประหารของ 2006 ในความเป็นจริงแล้ว โปรดจำไว้ว่าเวลาที่สั้นก่อนที่เขาจะอธิบายถึงกองทัพซึ่งมันเป็นของกษัตริย์และที่นายทักษิณเป็นเพียงคนรับจำนำเพียงแค่"จัมเปอร์"ซึ่งสามารถเปลี่ยนทดแทนกันได้

กองทัพที่มีจำนวนมากในปัญหาของประเทศได้นายพลของเขาจะคิดว่าพวกเขามีสิทธิที่จะโค่นล้มรัฐบาลใดที่ไม่สมควรเหมาะเจาะลงกรณ์หรือทางทหารที่เขาลงชื่อเข้าใช้อีโหน่อีเหน่ของระบบราชาธิปไตยที่มีจำนวนเงินที่อนุมัติของรัฐประหาร Paul ' s Cathedral ครั้งหนึ่งได้ถูกกีดกันผู้เขียนของกษัตริย์ที่ไม่เคยสร้างรอยยิ้มผู้ถูกกล่าวหาเพื่อจะได้ทำลายกฎข้อที่ของกฎหมาย ในความเป็นจริงแล้วการที่มีอิทธิพลของปรมินทรมหา ภูมิ พลที่,