l était une fois un pauvre escargot

l était une fois un pauvre escargot qui souffrait beaucoup à chaque fois qu'il partait en randonnée, car il avait du mal à suivre le rythme de ses compagnons.
La coccinelle était aussi rapide qu'une souris, le mille-pattes, avec ses mille pattes, ignorait la fatigue, le scarabée prenait même le temps de faire des escapades vers les fleurs.
Le pauvre petit escargot, lui, peinait, soufflait, transpirait tout seul et loin derrière, abandonné par les autres qui n'avaient plus la patience de l'attendre.
Quand le petit escargot parvenait enfin à rejoindre le groupe, les autres petites bêtes s'étaient déjà bien reposées, avaient bien mangé et après avoir bien joué, avaient préparé le campement et dormaient depuis bien longtemps. Et comme il n'y avait plus de place, le petit escargot devait coucher à la belle étoile.
Mais chaque matin, obstiné, il reprenait la route, espérant toujours rattraper ses amis. Pour ne pas s'ennuyer pendant le parcours, il sifflotait, regardait à droite et à gauche, saluait les petites bêtes qu'il rencontrait.
Un jour qu'il avançait le nez en l'air pour admirer le vol d'un beau papillon, le petit escargot buta sur une surface dure qui lui fit perdre l'équilibre.
« Ça alors, mais qu'est-ce que c'est ? » se demanda-t-il car il n'avait jamais vu une chose pareille (ce qui est normal puisqu'il s'agissait d'un coquillage perdu par un enfant qui l'avait ramené du bord de mer.)
D'un naturel curieux, et comme la chose ne bougeait pas, le petit escargot alla voir de plus près et inspecta l'intérieur attentivement. En y pénétrant, il s'aperçut qu'elle était parfaitement à sa taille et de plus très légère à porter. « C'est super ! », jubila alors le petit escargot, « je vais m'en faire une maison. »
Et il se mit en route, le coquillage sur le dos. Quand il arriva au campement, tout le monde dormait déjà mais le lendemain matin, en sortant de son coquillage, le petit escargot remporta un très grand succès et toutes les petites bêtes ressentaient une pointe d'envie.
Ainsi, le petit escargot n'avait plus besoin de se construire une maison chaque nuit, il ne craignait plus ni le grand soleil, ni la pluie et pouvait faire une sieste quand il le voulait.
Les petites bêtes de la forêt cherchèrent alors toutes une maison à se mettre sur le dos, mais en fin de compte il n'y en eut que pour l'escargot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

l เคยหอยทากไม่ดีที่ทุกข์ทรมานมากทุกครั้งที่เขาไปไต่เขา เนื่องจากมันเป็นดิ้นรนเพื่อให้ทันกับสหายของเขาเต่าทองได้อย่างรวดเร็วเป็นเมาส์ ตะขาบ ขามันพัน ไม่รู้ล้า แมลงปีกแข็งสีเวลาแม้แต่การพักผ่อนให้ดอกไม้หอยทากน้อยไม่ดี เขาต่อสู้ พัด perspired ทั้งหมดคนเดียว และไกลหลัง ถูกทอดทิ้ง โดยผู้อื่นที่มีความอดทนมากต้องรอเมื่อหอยทากน้อยจนสามารถเข้าร่วมกลุ่ม สัตว์ขนาดเล็กอื่น ๆ จะถูกคัดสรรแล้ว กินดี และหลังจากมีเล่นดี ได้เตรียมค่าย นอนหลับยาวนาน และมีมาก หอยทากน้อยนอนใต้แสงดาวแต่ทุกเช้า ปากแข็ง เขาเอาอยู่ ยังคง หวังให้ทันกับเพื่อนของเขา จะไม่ได้รับเบื่อระหว่างนั่ง เขา whistled มองขวา และซ้าย สัตว์น้อยที่เขาได้รับการต้อนรับวันหนึ่งเขาไปตามจมูกในอากาศเพื่อชื่นชมการบินของผีเสื้อสวยงาม buta หอยทากขนาดเล็กบนพื้นผิวยากที่ทำให้เขาสูญเสียดุล' พุทโธ่ แต่มันคืออะไร? "เขาถามเขาไม่เคยเห็นสิ่งใด (ซึ่งเป็นปกติเนื่องจากมีเปลือกหายไป โดยเด็กได้นำเขากลับมาจากทะเล)อยากรู้อยากเห็น ตามธรรมชาติ และสิ่งไม่ได้ย้าย หอยทากน้อยไปใกล้ชิด และตรวจสอบภายในอย่างระมัดระวัง ป้อน เขารู้ว่า เธออยู่ที่สมบูรณ์ของแสงมาก และขนาดสวมใส่ 'ของซุปเปอร์ ' แล้ว gloated หอยทากขนาดเล็ก "ฉันจะทำฉันบ้าน"และเขาเริ่มต้นบนถนน เปลือกด้านหลัง เมื่อเขามาถึงที่ค่าย คนนอนอยู่แล้ว แต่ตอน เช้าถัดไป มาจากเปลือกของ หอยทากขนาดเล็กได้รับรางวัลประสบความสำเร็จ และสัตว์ขนาดเล็กทั้งหมดรู้สึกว่าคำแนะนำของ envyหอยทากขนาดเล็กที่ไม่จำเป็นต้องสร้างบ้านพัก เขากลัวแดดไม่มาก หรือฝน และไม่หลับเมื่อเขาต้องการสัตว์ขนาดเล็กของป่าแล้วขอบ้านทั้งหมดจะวางบนหลัง แต่ในที่สุดมันมีแต่หอยทาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลิตรครั้งหนึ่งเคยเป็นหอยทากที่น่าสงสารในความเจ็บปวดที่ดีทุกครั้งที่เขากำลังจะไปธุดงค์เพราะมันกำลังดิ้นรนเพื่อให้ทันกับสหายของเขา.
เต่าทองเป็นอย่างรวดเร็วเป็นเมาส์, ตะขาบ, ด้วย ตะขาบไม่สนใจความเมื่อยล้า, ด้วงยังเอาเวลาที่จะทำให้การเดินทางไปยังดอกไม้.
หอยทากเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสารเขาพยายามเป่าเหงื่อออกเพียงอย่างเดียวและทิ้งไว้ข้างหลังคนอื่น ๆ ที่มีความอดทนไม่มี รอ.
เมื่อหอยทากเล็ก ๆ น้อย ๆ ในที่สุดก็มีการจัดการที่จะเข้าร่วมกลุ่มสัตว์ขนาดเล็กอื่น ๆ ที่ถูกวางอย่างดีได้กินดีและมีการเล่นกันได้เตรียมค่ายและนอนเป็นเวลานาน และในขณะที่มีห้องพักไม่มีหอยทากน้อยต้องนอนใต้แสงดาว.
แต่ทุกเช้าดื้อรั้นเขาเดินอยู่บนถนนเสมอหวังว่าจะทันเพื่อน ที่จะไม่ได้รับเบื่อในระหว่างการเดินทางเขาก็ผิวปากมองขวาและซ้ายทักทายสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาพบ.
วันหนึ่งเขาสูงจมูกของเขาในอากาศเพื่อชมการบินของผีเสื้อที่สวยงาม หอยทากน้อยสะดุดบนพื้นแข็งที่ทำให้เขาสูญเสียความสมดุลของเขา.
"ของฉัน แต่มันคืออะไร? "ถ้าเขาขอให้เขาไม่เคยเห็นสิ่งนั้น (ซึ่งเป็นเรื่องปกติเพราะมันเป็นเปลือกสูญเสียลูกที่นำเขากลับมาจากริมทะเล.)
เมื่อวันที่ อยากรู้อยากเห็นตามธรรมชาติและชอบสิ่งที่ไม่ได้ย้ายหอยทากเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปดูใกล้ชิดและการตรวจสอบภายในอย่างระมัดระวัง โดยการป้อนนั้นเขารู้ว่ามันเป็นที่สมบูรณ์แบบสำหรับขนาดของมันและยังเบามากที่จะสวมใส่ "นี่คือที่ดี! "ในขณะที่หอยทากดีใจเล็ก ๆ น้อย ๆ " ฉันจะทำให้บ้าน "
และเขาออกเปลือกที่ด้านหลัง เมื่อเขามาถึงที่ค่ายที่ทุกคนมีอยู่แล้วหลับไป แต่เช้าวันรุ่งขึ้นออกมาจากเปลือกของหอยทากเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้รับรางวัลความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ รู้สึกสัมผัสของความอิจฉา.
ดังนั้นหอยทากเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ ไม่จำเป็นต้องสร้างบ้านทุกคืนเขากลัวไม่ดีดวงอาทิตย์หรือฝนและอาจใช้เวลางีบเมื่อเขาอยากให้มัน.
สัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ของป่าในขณะที่ทุกบ้านพยายามที่จะนำตัวเองที่ด้านหลัง แต่ในท้ายที่สุดมีเพียงสำหรับหอยทาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

L ครั้งหนึ่งเคยเป็นหอยทากที่น่าสงสารความทุกข์มากในแต่ละครั้งที่เขาจะทิ้งไว้ในการปีนเขาเพราะเขาได้ยากมากที่จะทำตามจังหวะของการสมัครพรรคพวกของตน
ladybug ก็เป็นไปได้อย่างรวดเร็วเป็นเมาส์ที่พันขาพร้อมด้วยพันขาไม่ทราบมาของความอ่อนล้าเข็มกลัดแมลงปีกแข็งแม้จะใช้เวลาในการทำให้การเดินทางท่องเที่ยวเพื่อไปยังดอกไม้
หอยทากน้อยน่าสงสารเขาต้องดิ้นรนให้ , กำลังพัด ,เหงื่อตกอยู่คนเดียวและล้าหลังให้ยกเลิกโดยผู้อื่นที่ไม่มีความอดทนรอได้
เมื่อเจ้าหอยทากขนาดเล็กอาจสุดท้ายในการเข้าร่วมกลุ่มให้กับฝูงสัตว์ขนาดเล็กอื่นๆถ้าเขาอยู่แล้วรวมทั้งให้ได้กินดีฟิวส์เสร็จแล้วและหลังจากได้มีการเล่นที่ดีให้ได้เตรียมตั้งแคมป์และก็ล่วงหลับไปอยู่เป็นเวลานาน และเนื่องจากไม่มีพื้นที่มากขึ้น