De la ferronnerie à la gastronomie[

De la ferronnerie à la gastronomie[modifier | modifier le code]
Il nait à Villeneuve-Loubet, alors dans le département du Var, de Jean-Baptiste Escoffier (forgeron, maréchal-ferrant, serrurier et fabricants d'outils aratoires) et de Madeleine Civatte. Sa grand-mère est un cordon bleu, trois de ses oncles et sa tante travaillent dans la restauration. À l'âge de treize ans et alors qu'il rêve de devenir sculpteur, il est placé en apprentissage comme marmiton au « Restaurant Français », l'établissement niçois d'un de ses oncles, où il est initié aux achats, à la cuisine et au service de salle ; il apprend la confiserie des fruits chez un voisin pâtissier. Puis il passe, en 1863, au « Cercle Masséna » comme premier aide et devient chef de cuisine au « Restaurant des Frères Provençaux » pour la saison d'été, avant d'être engagé au restaurant Chez Philippe. La « Poire belle Hélène » est un dessert à base de poires pochées dans un sirop et nappées de chocolat chaud qu'il a créé vers 1864 et nommé d'après l'opérette d'Offenbach La Belle Hélène.

À 19 ans, il est engagé au restaurant parisien Le Petit Moulin Rouge, un cabaret mondain situé sur l'actuelle Avenue Franklin-D.-Roosevelt où, après avoir d'abord fait de tout, il travaille comme commis rôtisseur puis chef garde-manger, enfin chef-saucier. C’est là qu’il prend la décision de devenir un chef de brigade d’un grand restaurant et l’habitude de présenter ses plats en salle à ses hôtes de marque, notamment lors de l’exposition universelle de Paris en 1867. Il y invente de nouveaux plats et les dédie aux convives célèbres comme, pour un repas demandé par Abd-El-Kader, la « salade Eugénie » en l’honneur de l’impératrice, ou la « coupe Blanche d’Antigny » et les « noisettes (d’agneau) Cora Pearl » en l’honneur de célèbres demi-mondaines, « les fraises Sarah-Bernhardt », « la timbale Garibaldi » ou « le suprême de poulet George Sand »

Au début de la guerre franco-prussienne de 1870, il est nommé chef de cuisine d'abord au quartier général de l'Armée du Rhin à Metz, puis au Quartier-général de Patrice de Mac Mahon, prisonnier à Wiesbaden auquel il sert généralement le midi un plat d'œufs ou de poisson, un plat de viande avec légumes, un entremets ou un dessert et du café ; le soir, après le potage, un poisson précède une grosse pièce rôtie de bœuf ou de mouton, une salade, des légumes et le repas s'achève par entremets et dessert, et café. Son expérience à l'armée lui a appris à utiliser les restes de nourriture, à inventer des recettes pour varier la présentation des sempiternels navets disponibles et celle de la viande des chevaux qu'on mangeait (en pot-au-feu ou braisé) pour laisser le bœuf aux malades ; elle va l'amener à étudier la technique de la conserverie alimentaire.

Trois ans plus tard, rentré à Paris après une saison à Nice, il est chef au « Petit Moulin Rouge » et en 1876, il achète à Cannes un commerce de comestibles, « Le Faisan doré », et y ajoute une salle de restaurant pour les saisons d'hiver. Le 15 aout 1878, il épouse Delphine Daffis avec laquelle il va concevoir trois enfants : Paul, Daniel et Germaine. Après le décès de son beau-père, l'éditeur Paul Daffis, suivi d'autres décès familiaux, il cède son commerce et prend la direction de la Maison Chevet, à Paris, qui organisait de grands diners tant dans la capitale qu'en province et à l'étranger (Allemagne, Angleterre, etc.). Il occupe ces fonctions de la fin de 1878 au début de 1884.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ironwork การอาหาร [แก้ไข | แก้ไขรหัส]เขาเกิด ใน Villeneuve Loubet แล้ว ในแผนกของ Var ฌ็อง-บาติสต์ Escoffier (ช่างตีเหล็ก farrier ช่างทำกุญแจ และผู้ผลิตเครื่องมือ tillage) และ Civatte มาเดอเลน ยายของเขาเป็นสายฟ้า สามของลุงและป้าที่ทำงานในการคืนค่าของเขาได้ อายุสิบสามลักษณะปี และใน ขณะที่ความฝันเขาเป็น ประติมากร มันอยู่ในการเรียนรู้เป็น marmiton «ร้านอาหารฝรั่งเศส», สถานประกอบการดีของลุงของเขา ซึ่งเขาจะนำไปซื้อ ห้องครัว และห้องพัก บริการ เขาเรียนรู้ผลไม้กับขนมขนม neighbour แล้วเขา ผ่าน ในวันที่ 1863 "วง Massena" เป็นปฐม และเป็น พ่อครัวอาหารเดที่ «ซอสกระเทียมพี่น้องร้านอาหาร "สำหรับฤดูร้อนฤดูกาล ก่อนที่จะถูกจ้างร้าน Chez Philippe "Poire เบลล์ Hélène" เป็นขนมที่ทำจากแพร์ต้มมะนาว และรสช็อกโกแลตร้อนที่เขาสร้างขึ้นประมาณ 1864 และชื่อหลังเทศกาล La Belle Hélène Offenbach19 เขาถูกว่าจ้างในการเดอะปะริเซียนร้านอาหารเลอเปอติรูจ คาบาเรต์ที่ทางที่อยู่ในปัจจุบันถนนแฟรงคลิน-D.-รูสเวลท์ที่ หลังแรกทำทุกอย่าง เขาทำงานเป็นหัวหน้าพนักงานครัว พ่อครัว saucier roaster และ นี้เป็นที่ใช้การตัดสินใจเป็น เป็นผู้บัญชาการกองพลของร้านอาหาร และใช้อาหารของเขาห้องพักผ่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างนิทรรศการสากลในปารีสใน 1867 เขาประดิษฐ์คิดค้นเพื่ออาหารใหม่ และทุ่มเทเป็นแห่งอาหารที่ร้องขอ โดย Abd-El-Kader สลัด Eugénie สถาน "ในเกียรติของจักรพรรดินี หรือ"สีขาวของถ้วย Antigny" และ ' hazelnuts (ของแกะ) เพิร์ล Cora' ในเกียรติมีชื่อเสียงสี-mondaines, «สตรอเบอร์รี่ซาราห์แบร์นฮาร์ด», «ด้วยทิมเบลณ» หรือ" ฎีกาของไก่จอร์จทรายที่จุดเริ่มต้นของสงครามค.ศ. 1870-ปรัสเซีย เขาได้ตกแต่งเชฟเดออาหารแรก ที่สำนักงานใหญ่ของกองทัพของแม่น้ำไรน์ในเม็ตซ์ แล้ว ที่บัญชาการ Patrice เด Mac Mahon นักโทษในวีสบาเดนเป็นที่รองรับทั่วไป midi จานไข่ หรือปลา เนื้อสัตว์กับผักจาน ขนม หรือขนม และ กาแฟ ตอนเย็น หลังจาก ซุปปลาเหนือย่างใหญ่ตัดเนื้อ หรือ mutton สลัด ผัก และจบมื้อ ด้วยขนม และของหวาน และกาแฟ ประสบการณ์ของเขาในกองทัพสอนเขาใช้เศษอาหาร สูตรการเปลี่ยนงานนำเสนอของการผลิตที่พร้อมใช้งานโปรดลองอีกและเนื้อของม้าที่เรากิน (ในสตูว์ซึ่งช่วยคลายหรือ Braised) ให้เนื้อให้ผู้ป่วย สินค้าคงคลัง เธอจะนำไปศึกษาเทคนิคของอาหารแคนนารีโรว์สามปีต่อมา ส่งกลับไปปารีสหลังจากฤดูกาลในนีซ เขามุ่งหน้าไป "Petit รูจ" และใน 1876 เขาซื้อที่คานส์ทองค้าขายของกิน 'ไก่ฟ้าสี' และเพิ่มห้องอาหารสำหรับฤดูหนาว บน 15 สิงหาคม 1878 เขาแต่งงาน Delphine Daffis ที่เขาจะตั้งครรภ์เด็กสาม: Paul, Daniel และ Germaine หลังจากการตายของพ่อตาของเขา Paul Daffis แก้ไขตาม ด้วยอื่น ๆ เสียชีวิตครอบครัว เขาให้เขาค้า และใช้ทิศทางของบ้านข้างเตียง ปารีส ผู้จัดมากเย็นทั้งในเมืองหลวงกว่าในจังหวัดและต่างประเทศ (เยอรมนี อังกฤษ ฯลฯ) มันเป็นเหล่านี้สิ้นสุดค.ศ. 1878 ที่ 1884

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารโครง [แก้ไข | แก้ไขโค้ด]
เขาเกิดใน Villeneuve-Loubet แล้วในแผนก Var Jean-Baptiste Escoffier (ช่างตีเหล็ก, เหล็ก, ช่างทำกุญแจและผู้ผลิตของเครื่องมือเกษตร) และแมเดลีน Civatte คุณยายของเขาคือสายสีฟ้า, สามลุงและป้าที่ทำงานในการจัดเลี้ยง ตอนอายุสิบสามแล้วเขาฝันของการเป็นประติมากรที่เขาเป็นเด็กฝึกงานชามเป็น "ร้านอาหารฝรั่งเศส" Nice ตั้งของลุงที่เขาถูกนำไปจัดซื้อ ห้องครัวและห้องยูทิลิตี้; เขาได้เรียนรู้ผลไม้ขนมเพื่อนบ้านขนม จากนั้นเขาก็ไปในปี 1863 "เซอร์เคิลแมสเซนา" ในขณะที่การปฐมพยาบาลและกลายเป็นหัวหน้าพ่อครัวที่ "ร้านอาหารโปรวองซ์บราเดอร์" สำหรับฤดูร้อนก่อนที่จะถูกได้รับการว่าจ้างที่ Chez ฟิลิปป์ "สวยลูกแพร์เอลีน" เป็นขนมที่ทำด้วยลูกแพร์ตุ๋นในน้ำเชื่อมและราดด้วยช็อคโกแลตร้อนที่เขาสร้างขึ้นรอบ 1864 และตั้งชื่อตามละครออฟเฟนบาลาเบลล์Hélène. ที่ 19 มันเป็น มุ่งมั่นที่จะเป็นร้านอาหารในกรุงปารีส Le Petit มูแลงรูจคาบาเร่ต์ตั้งอยู่บนโลกปัจจุบันอเวนิวโรสเวลต์เมื่อได้ทำทุกอย่างที่เป็นครั้งแรกที่เขาทำงานเป็นเสมียนและตู้กับข้าวคั่วหัวหน้าแล้วหัว SAUCIER . ที่นั่นเขาได้ตัดสินใจที่จะกลายเป็นผู้นำของกองพลน้อยที่ร้านอาหารที่มีขนาดใหญ่และนิสัยของเขาที่นำเสนออาหารในห้องรับประทานอาหารกับแขกผู้มีเกียรติโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงงานแสดงสินค้าโลกในปารีสใน 1867 เขา ประดิษฐ์อาหารใหม่และพวกเขาอุทิศแก่ผู้เข้าพักที่มีชื่อเสียงเช่นสำหรับอาหารที่ร้องขอโดยอับดุล-El-Kader, "สลัดEugénie" เพื่อเป็นเกียรติแก่คุณหญิงหรือ "Blanche d'Antigny ตัด" และ " เฮเซลนัท (แกะ) คอร่าเพิร์ล "เพื่อเป็นเกียรติแก่ที่มีชื่อเสียงครึ่งโลก" สตรอเบอร์รี่ซาร่าห์แบร์นฮาร์ด "," ถ้วยการิบัลดี "หรือ" จอร์จแซนด์ไก่สุดยอด " ที่จุดเริ่มต้นของสงครามฝรั่งเศสปรัสเซีย 1870 เขาได้รับแต่งตั้งเชฟแรกที่สำนักงานใหญ่ของกองทัพของแม่น้ำไรน์ที่ทซ์แล้วที่สำนักงานตำรวจ Patrice MacMahon นักโทษในวีสบาเดินที่เขามักจะทำหน้าที่สำหรับอาหารกลางวันหรืออาหารจานไข่ ปลาจานเนื้อกับผัก, ขนมหรือของหวานและกาแฟ ในช่วงเย็นหลังจากที่น้ำซุปปลาข้างต้นชิ้นใหญ่เนื้อย่างหรือเนื้อแกะ, สลัดผักและอาหารที่จบลงด้วยขนมและของหวานและเครื่องชงกาแฟ ประสบการณ์ของเขาในกองทัพสอนให้เขาใช้เศษอาหารคิดค้นสูตรอาหารที่แตกต่างกันลักษณะของผักกาดฟังที่มีอยู่และที่ม้าเนื้อสัตว์ที่พวกเขากิน (ในหม้อ-au-Feu หรือตุ๋น) เพื่อ ปล่อยให้วัวป่วย; เธอจะนำเขาไปเรียนเทคนิคการบรรจุกระป๋องอาหาร. สามปีต่อมากลับไปปารีสหลังจากฤดูกาลในนีซเขาเป็นหัว "Petit มูแลงรูจ" และในปี 1876 เขาซื้อธุรกิจในเมืองคานส์ที่กินได้ "ไก่ฟ้าสีทอง" และเสริมห้องรับประทานอาหารสำหรับฤดูหนาว เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 1878 เขาแต่งงานกับเดล Daffis กับที่เขาจะออกแบบลูกสามคน: พอล, ดาเนียลและ Germaine หลังจากการตายของพ่อเลี้ยงของเขาเผยแพร่พอล Daffis ตามด้วยการตายของครอบครัวคนอื่น ๆ เขาขายธุรกิจของเขาและกลายเป็นหัวของ Maison Chevet ในปารีสซึ่งจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำที่มีขนาดใหญ่ทั้งในเมืองหลวงที่ จังหวัดและต่างประเทศ (เยอรมนี, อังกฤษ, ฯลฯ ) เขาจัดฟังก์ชั่นเหล่านี้จากปลาย 1878 ถึงต้น 1884

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาสตร์แห่งการรับประทานอาหารที่ Metalwork [ แก้ไข | แก้ไขโค้ด ]
เขาเกิดมาเพื่อ Villeneuve-Loubet จากนั้นในแผนกของ Var , Jean-Baptiste Escoffier , ช่างเหล็ก , ช่างเหล็ก ( ช่างทำกุญแจและบริษัทผู้ผลิตสินค้าเกษตรกรรมของเครื่องมือ ) และ Madeleine Civatte ได้ ยายของเขาคือสายไฟสีน้ำเงินของเขา 3 ลุงและป้าของเขากำลังทำงานอยู่ในการคืนค่า