En Europe, depuis la fin du xviiie

En Europe, depuis la fin du xviiie siècle, ce terme recouvre principalement les produits dits des « beaux arts » tels que la sculpture, la peinture, l'architecture, les arts graphiques, et aussi la musique, la danse, la poésie et la littérature. On y ajoute depuis, parmi d'autres, la cuisine, le cinéma, le théâtre, la photographie, la bande dessinée, la télévision, le jeu vidéo, voire l'art numérique ou la mode. La classification des arts n'est toutefois pas universelle et rechercher une classification unanime semble impossible, voire un anachronisme.

Cette conception de l'art comme activité autonome, comme production par des artistes d'objets que l'on s'accorde à trouver beaux d'après une préférence de goût, date des xviiie et xixe siècles. Mais on considère souvent que l'art moderne et contemporain ont abandonné la notion de beau ou de style intemporel pour ce qui semble être, très généralement, des principes de transgression ou de rupture.


Partie supérieure du mihrab de la Grande Mosquée de Kairouan (Tunisie), un exemple d'art islamique du ixe siècle.
Au xxie siècle, on assiste à la fois à la prolifération de la notion d'art (absorbant les civilisations anciennes, intégrant différents supports et obligeant à parler d'« arts », le tout avec des productions en expansion planétaire exponentielle[réf. nécessaire]) et en même temps à son dépassement par la civilisation du tout-écran, qui mêle tout. Un tel phénomène incite à donner des repères et à ne pas appliquer la notion occidentale d'« art » à l'ensemble de ce qui a une visée esthétique sur tous les continents, ce qui pourrait passer pour un néo-colonialisme[Quoi ?]. Pour ce faire, il importe d'établir la chronologie et la géographie des productions dans une histoire générale de la production humaine.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในยุโรป ตั้งแต่ปลายศตวรรษ 18 ระยะนี้ครอบคลุมส่วนใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์ที่เรียกว่า "ศิลปะโบซ์" เช่นประติมากรรม จิตรกรรม สถาปัตยกรรม ศิลปะ และ เพลง เต้นรำ บทกวี และวรรณกรรม เพิ่มตั้งแต่ ในหมู่อื่น ๆ สิ่ง ทำอาหาร โรงภาพยนตร์ โรงละคร ถ่ายภาพ การ์ตูน โทรทัศน์ วิดีโอ เกม หรือแม้แต่ประ หรือแฟชั่น การจัดประเภทของศิลปะ อย่างไรก็ตาม ไม่ได้มาตรฐานสากลและการค้นหาจัดประเภทเป็นเอกฉันท์ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ หรือแม้แต่การ anachronismนี้ความคิดของศิลปะเป็นกิจกรรมอิสระ ผลิตโดยศิลปินของวัตถุที่มีข้อตกลงในการค้นหาสวยงามตามความสนใจรสชาติ เป็นวัน 18 และ 19 ศตวรรษ แต่ก็มักจะเป็นศิลปะร่วม สมัยได้ละทิ้งแนวคิดของลักษณะที่ดี หรือเวลาสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนจะ มากโดยทั่วไป หลักนั้นหรือแบ่งส่วนบนของ mihrab ของมัสยิดดีของ Kairouan (ตูนิเซีย), ตัวอย่างของศิลปะอิสลามจากศตวรรษ 9ในศตวรรษที่ 21 เรามีพยานทั้งสองขยายตัวของแนวคิดของศิลปะ (ดื่มด่ำอารยธรรมโบราณ รวมสื่อที่แตกต่างกัน และบังคับให้พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับ 'ศิลปะ' ทั้งหมด มีการผลิตในแบบเลขชี้กำลังขยายทั่วโลก [ต้องการอ้างอิง]) และขณะเดียวกันที่ผ่านผ่านอารยธรรมของจอทั้งหมด ที่ผสมทุกอย่าง ปรากฏการณ์ดังกล่าวแสดงพร้อมท์เพื่อให้เกณฑ์มาตรฐาน และการนำแนวคิดตะวันตกของ "ศิลปะ" ทั้งหมดนี้มีการเห็นความงามในทวีปทั้งหมด ซึ่งสามารถผ่านสำหรับนีโอลัทธิ [อะไรบ้าง] การทำเช่นนี้ จึงเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างลำดับและภูมิศาสตร์ของการผลิตในประวัติทั่วไปของมนุษย์ผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในยุโรปมานับตั้งแต่ช่วงปลายของศตวรรษที่สิบแปดคำนี้ครอบคลุมถึง ผลิตภัณฑ์ ส่วนใหญ่ของสิ่งที่ได้รับการเรียกว่า"ศิลปะชั้นดี"เช่นสถาปัตยกรรมจิตรกรรมประติมากรรมและศิลปะแบบ ภาพ กราฟิกนอกจากนี้ยังมีการแสดงจะมีการแสดงรำวรรณกรรมและบทกวี มีเพิ่มเข้ามาหลังจากท่ามกลางผู้อื่นห้องครัวที่โรง ภาพยนตร์ ที่โรง ภาพยนตร์ สำหรับกล้องถ่าย ภาพ การ์ตูนโทรทัศน์วิดีโอเกมได้เราจะเข้าร่วมงานครั้งเพื่อที่การขยายตัวของแนวคิดของศิลปะ(การดูดซับแรงกระแทกอารยธรรมที่เก่าแก่,การผนวกรวมสื่อต่างๆและบังคับให้พูดถึง"ศิลปะ",ทั้งหมดพร้อมด้วยการผลิตในโลกการขยายอย่างต่อเนื่องจำเป็น][ plc .)และในขณะเดียวกันให้เขามากเกินไปโดยอารยธรรมของหน้าจอซึ่งประกอบด้วยทุกอย่าง.หรือแม้แต่ศิลปะแบบดิจิตอลหรือโหมด การแบ่ง ประเภท ของงานศิลปะที่มีแต่ถึงอย่างไรก็ตามไม่ใช่การค้นหาและอเนกประสงค์สำหรับการแบ่ง ประเภท เป็นเอกฉันท์ที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้หรือแม้แต่ที่ส่งผลต่อเรื่องแปลกประหลาด

การออกแบบนี้ของงานศิลปะเป็นการทำงานของเขตปกครองตนเองเป็นการผลิตโดยศิลปินของวัตถุที่มีข้อตกลงในการค้นหาที่สวยงามหลังจากการตั้งค่าของรสชาติวันที่ในช่วงศตวรรษที่สิบแปดและคริสต.เราจะเข้าร่วมงานครั้งเพื่อที่การขยายตัวของแนวคิดของศิลปะ(การดูดซับแรงกระแทกอารยธรรมที่เก่าแก่,การผนวกรวมสื่อต่างๆและบังคับให้พูดถึง"ศิลปะ",ทั้งหมดพร้อมด้วยการผลิตในโลกการขยายอย่างต่อเนื่องจำเป็น][ plc .)และในขณะเดียวกันให้เขามากเกินไปโดยอารยธรรมของหน้าจอซึ่งประกอบด้วยทุกอย่าง.แต่ก็เป็นได้รับการพิจารณาให้ว่าศิลปะที่ทันสมัยและแบบร่วมสมัยที่มีแนวความคิดที่ถูกละทิ้งโดย agent ที่ได้ของที่สวยงามหรือของสไตล์ไร้ซึ่งกาลเวลาสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นอย่างมากโดยทั่วไปแล้วหลักการของเสียงแตกหรือละเมิด.ผู้อ้างส่วนด้านบนของที่เวิ้งหรือช่องศ ศาลพระภูมิ ศาลของ Great Mosque ที่ของ kairouan (ตูนิเซีย)ตัวอย่างเช่นของศิลปะอิสลามของศตวรรษที่ ixth อยู่เสมอ
ในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดปีแรก