Chardin worked very slowly and pain

Chardin worked very slowly and painted only slightly more than 200 pictures (about four a year) total.[13]

Chardin's work had little in common with the Rococo painting that dominated French art in the 18th century. At a time when history painting was considered the supreme classification for public art, Chardin's subjects of choice were viewed as minor categories.[7] He favored simple yet beautifully textured still lifes, and sensitively handled domestic interiors and genre paintings. Simple, even stark, paintings of common household items (Still Life with a Smoker's Box) and an uncanny ability to portray children's innocence in an unsentimental manner (Boy with a Top [right]) nevertheless found an appreciative audience in his time, and account for his timeless appeal.

Largely self-taught, Chardin was greatly influenced by the realism and subject matter of the 17th-century Low Country masters. Despite his unconventional portrayal of the ascendant bourgeoisie, early support came from patrons in the French aristocracy, including Louis XV. Though his popularity rested initially on paintings of animals and fruit, by the 1730s he introduced kitchen utensils into his work (The Copper Cistern, ca.1735, Louvre). Soon figures populated his scenes as well, supposedly in response to a portrait painter who challenged him to take up the genre.[14] Woman Sealing a Letter (ca. 1733), which may have been his first attempt,[15] was followed by half-length compositions of children saying grace, as in Le Bénédicité, and kitchen maids in moments of reflection. These humble scenes deal with simple, everyday activities, yet they also have functioned as a source of documentary information about a level of French society not hitherto considered a worthy subject for painting.[16] The pictures are noteworthy for their formal structure and pictorial harmony.[7] Chardin has said about painting, "Who said one paints with colors? One employs colors, but one paints with feeling." [17]
Chardin frequently painted replicas of his compositions—especially his genre paintings, nearly all of which exist in multiple versions which in many cases are virtually indistinguishable.[18] Beginning with The Governess (1739, in the National Gallery of Canada, Ottawa), Chardin shifted his attention from working-class subjects to slightly more spacious scenes of bourgeois life.[19]

In 1756 he returned to the subject of the still life. In the 1770s his eyesight weakened and he took to painting in pastels, a medium in which he executed portraits of his wife and himself (see Self-portrait at top right). His works in pastels are now highly valued.[20] Chardin's extant paintings, which number about 200,[5] are in many major museums, including the Louvre.
Chardin frequently painted replicas of his compositions—especially his genre paintings, nearly all of which exist in multiple versions which in many cases are virtually indistinguishable.[18] Beginning with The Governess (1739, in the National Gallery of Canada, Ottawa), Chardin shifted his attention from working-class subjects to slightly more spacious scenes of bourgeois life.[19]

In 1756 he returned to the subject of the still life. In the 1770s his eyesight weakened and he took to painting in pastels, a medium in which he executed portraits of his wife and himself (see Self-portrait at top right). His works in pastels are now highly valued.[20] Chardin's extant paintings, which number about 200,[5] are in many major museums, including the Louvre.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาร์แดนทำงานช้ามาก และวาดภาพเพียงเล็กน้อยกว่า 200 (ประมาณสี่ปี) รวม [13]งานของชาร์แดนมีน้อยประเภทจิตรกรรมโรโคโคที่ครอบงำศิลปะฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 18 ครั้งเมื่อจิตรกรรมประวัติศาสตร์ถือการจัดประเภทสูงสุดสำหรับศิลปะสาธารณะ ชาร์แดนของวัตถุที่เลือกได้ดูเป็นหมวดหมู่รอง [7]ลงง่าย แต่สวยงามพื้นผิวยังคงสิ่งมีชีวิต และ sensitively จัดการภายในประเทศและภาพวาดประเภท ภาพวาดง่าย ๆ สิ้น เชิง แม้แต่สินค้าในครัวเรือนทั่วไป (ชีวิตยังคง มีกล่องสำหรับผู้สูบบุหรี่) และความสามารถแปลกกับความไร้เดียงสาของเด็กในลักษณะ unsentimental (บอยกับด้านบน [ขวา]) อย่างไรก็ตามพบผู้ชื่นชมเวลา และบัญชีอุทธรณ์ของเขาตลอดกาลนอกจากนี้ส่วนใหญ่ตัวเองสอน ชาร์แดนมากได้รับอิทธิพลจากธรรมชาติและเรื่องของโทศตวรรษที่ 17 ประเทศต่ำ แม้จะวาดภาพของเขาแปลกใหม่ของ ascendant bourgeoisie ต้นสนับสนุนมาจากลูกค้าในชนชั้นสูงฝรั่งเศส รวม Louis XV แม้ว่าความนิยมของเขาเริ่มวางบนภาพวาดสัตว์และผลไม้ โดย 1730 s เขานำเครื่องครัวในงานของเขา (ในทองแดงฝน ca.1735 พิพิธภัณฑ์ลูฟร์) ตัวเลขมีประชากรเร็ว ๆ นี้ ฉากของเขาเป็นอย่างดี คาดคะเนในการตอบสนองภาพจิตรกรที่ท้าทายเขาใช้ค่าประเภท [14] ผู้หญิงปิดผนึกจดหมาย (ca. 1733), ซึ่งอาจเป็นความพยายามครั้งแรกของเขา, [15] ตามมา ด้วยองค์ประกอบจำนวนของเด็กว่า เกรซ ในพระคุณ และแม่บ้านครัวในช่วงเวลาของการสะท้อน ฉากอ่อนน้อมถ่อมตนจัดการกับกิจกรรมง่าย ประจำวัน แต่พวกเขายังมีทำเป็นแหล่งข้อมูลสารคดีเกี่ยวกับระดับของสังคมฝรั่งเศสมาจนบัดไม่ ถือเรื่องคุณค่าสำหรับจิตรกรรม [16 รูปภาพ]เป็นสำคัญสำหรับโครงสร้างทางและภาพความสามัคคีของพวกเขา [7] ชาร์แดนได้กล่าวเกี่ยวกับการวาดภาพ "ใครว่า สีเดียวกับสี หนึ่งพนักงานสี แต่สีเดียว ด้วยความรู้สึก" [17]ชาร์แดนบ่อยวาดองค์ประกอบโดยเฉพาะประเภทภาพวาดของเขา เกือบทั้งหมดที่มีอยู่ในหลายรุ่นซึ่งในหลายกรณีเป็นจริงจำแนกของเขา [18] เริ่มต้น ด้วยการ Governess ชาร์แดน (1739, Gallery แคนาดาชาติ ออตตาวา), เปลี่ยนความสนใจจากตัวแบบชนชั้นแรงงานไปฉากที่กว้างขวางมากขึ้นเล็กน้อยของชีวิตชนชั้นกลาง [19]ในปีพ.ศ. 2299 เขากลับไปเรื่องของการนำเสนอภาพนิ่ง ใน 1770 s อ่อนแอสายตาของเขาและเขาเอาไปวาดภาพในพาส สื่อที่เขาดำเนินการภาพของภรรยาและตัวเอง (ดูภาพตัวเองที่ด้านบนขวา) ผลงานของเขาในพาสก็มูลค่าสูง [20] ชาร์แดนของภาพวาดยังหลงเหลืออยู่ เลขประมาณ 200, [5] อยู่ในพิพิธภัณฑ์หลักมากมาย รวมถึง Louvreชาร์แดนบ่อยวาดองค์ประกอบโดยเฉพาะประเภทภาพวาดของเขา เกือบทั้งหมดที่มีอยู่ในหลายรุ่นซึ่งในหลายกรณีเป็นจริงจำแนกของเขา [18] เริ่มต้น ด้วยการ Governess ชาร์แดน (1739, Gallery แคนาดาชาติ ออตตาวา), เปลี่ยนความสนใจจากตัวแบบชนชั้นแรงงานไปฉากที่กว้างขวางมากขึ้นเล็กน้อยของชีวิตชนชั้นกลาง [19]ในปีพ.ศ. 2299 เขากลับไปเรื่องของการนำเสนอภาพนิ่ง ใน 1770 s อ่อนแอสายตาของเขาและเขาเอาไปวาดภาพในพาส สื่อที่เขาดำเนินการภาพของภรรยาและตัวเอง (ดูภาพตัวเองที่ด้านบนขวา) ผลงานของเขาในพาสก็มูลค่าสูง [20] ชาร์แดนของภาพวาดยังหลงเหลืออยู่ เลขประมาณ 200, [5] อยู่ในพิพิธภัณฑ์หลักมากมาย รวมถึง Louvre

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Chardin ทำงานช้ามากและทาสีเพียงเล็กน้อยกว่า 200 ภาพ (ประมาณสี่ปี) รวม. [13] การทำงาน Chardin ได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในการร่วมกันกับภาพวาดโรโคโคที่ครองศิลปะฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 18 ในช่วงเวลาที่ภาพวาดประวัติศาสตร์ถูกมองว่าการจัดหมวดหมู่สูงสุดสำหรับงานศิลปะสาธารณะวิชา Chardin ของทางเลือกที่ถูกมองว่าเป็นประเภทเล็ก ๆ น้อย ๆ . [7] เขาชื่นชอบก็ยังพื้นผิวสวยงามภาพนิ่งและละม่อมจัดการตกแต่งภายในประเทศและประเภทภาพ ง่ายแม้สตาร์, ภาพวาดของรายการที่ใช้ในครัวเรือนทั่วไป (ยังคงมีชีวิตอยู่กับกล่องสูบบุหรี่) และความสามารถลึกลับที่จะวาดภาพความไร้เดียงสาของเด็ก ๆ ในลักษณะที่อ่อนไหว (เด็กที่มี TOP [ขวา]) แต่อย่างไรก็ตามพบว่าผู้ชมที่เห็นคุณค่าในเวลาที่เขาและบัญชี สำหรับการอุทธรณ์อมตะของเขา. ส่วนใหญ่เรียนด้วยตัวเอง Chardin ได้รับอิทธิพลจากความสมจริงและเรื่องของศตวรรษที่ 17 ประเทศต่ำปริญญาโท แม้จะมีการวาดภาพไม่เป็นทางการของเขาในการให้บริการสังคมแคมลัคนาจากผู้บังคับบัญชาในช่วงต้นขุนนางฝรั่งเศสรวมทั้งหลุยส์ห้า แม้ว่าความนิยมของเขาวางครั้งแรกในภาพวาดของสัตว์และผลไม้จากยุค 1730 เขาเครื่องครัวนำเข้าสู่การทำงานของพระองค์ (ทองแดง Cistern, ca.1735 พิพิธภัณฑ์ลูฟร์) เร็ว ๆ นี้เลขประชากรฉากของเขาเช่นกันคาดว่าในการตอบสนองภาพวาดที่ท้าทาย _him_ จะใช้เวลาถึงประเภท. [14] ปิดผนึกผู้หญิง Letter (แคลิฟอร์เนีย 1733) ใครมี beens อาจพยายามครั้งแรกของเขา [15] ตามมา โดยองค์ประกอบครึ่งความยาวของเด็กบอกว่าเกรซเป็นในการบอกพระคุณและสาวใช้ห้องครัวในช่วงเวลาของการสะท้อน เหล่านี้ฉากที่อ่อนน้อมถ่อมตนจัดการกับง่ายกิจกรรมในชีวิตประจำวัน แต่พวกเขาก็ยังคงทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของข้อมูลสารคดีเกี่ยวกับระดับของสังคมฝรั่งเศสไม่ได้จนบัดนี้ได้รับการยกย่องเป็นเรื่องที่คุ้มค่าสำหรับการวาดภาพ. [16] ภาพเป็นที่น่าจดจำสำหรับโครงสร้างอย่างเป็นทางการของพวกเขาและความสามัคคีภาพ . [7] Chardin ได้กล่าวเกี่ยวกับภาพเขียน "ใครกล่าวว่าหนึ่งสีที่มีสี? หนึ่งสีพนักงาน, สีวัตถุประสงค์หนึ่งที่มีความรู้สึก." [17] Chardin ทาสีบ่อยจำลององค์ประกอบบุตรชายโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทภาพของเขาเกือบทั้งหมดของใครอยู่ในหลายรุ่น Qui ในกล่องที่หลายคนมีแทบแยกไม่ออก. [18] เริ่มต้นด้วยแม่นม (1739 ในหอศิลป์แห่งชาติแคนาดาออตตาวา ), โฟกัส Chardin-เปลี่ยนจากอาสาสมัครทำงานชั้นเรียนของเขาเล็กน้อยฉากที่กว้างขวางมากขึ้นในชีวิตของชนชั้นกลาง. [19] ใน 1756 เขากลับไปที่เรื่องของชีวิตยังคงเป็น ในยุค 1770 และสายตาของเขาอ่อนแอเขาเอาภาพวาดสีพาสเทลในกลางที่เขาดำเนินการถ่ายภาพบุคคลใน Qui ภรรยาลูกชายและตัวเอง (ดูภาพตนเองที่ด้านบนขวา) ผลงานของเขาในสีพาสเทลในขณะนี้มีมูลค่าสูง. [20] ภาพวาดที่ยังหลงเหลืออยู่ Chardin ของ Qui จำนวนประมาณ 200 [5] อยู่ในพิพิธภัณฑ์หลายแห่งที่สำคัญรวมทั้งพิพิธภัณฑ์ลูฟร์. Chardin ทาสีบ่อยองค์ประกอบแบบจำลองบุตรชายโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทภาพของเขาเกือบทั้งหมดของ ใครมีอยู่ในหลายรุ่น Qui ในกล่องที่หลายคนมีแทบแยกไม่ออก. [18] เริ่มต้นด้วยแม่นม (1739 ในหอศิลป์แห่งชาติ, Ottawa) Chardin ขยับโฟกัสของเขาจากอาสาสมัครทำงานระดับฉากเล็กน้อยกว้างขวางมากขึ้นในชีวิตของชนชั้นกลาง . [19] ใน 1756 เขากลับไปที่เรื่องของชีวิตยังคงเป็น ในยุค 1770 และสายตาของเขาอ่อนแอเขาเอาภาพวาดสีพาสเทลในกลางที่เขาดำเนินการถ่ายภาพบุคคลใน Qui ภรรยาลูกชายและตัวเอง (ดูภาพตนเองที่ด้านบนขวา) ผลงานของเขาในสีพาสเทลในขณะนี้มีมูลค่าสูง. [20] ภาพวาดที่ยังหลงเหลืออยู่ Chardin ของจำนวน Qui ประมาณ 200 [5] หลายคนกำลังอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่สำคัญรวมทั้งพิพิธภัณฑ์ลูฟร์