Nous avons d'abord supposé que cette gravure illustrait la scène 1 de l'Acte III de l'Avare de Molière, où Harpagon donne ses ordres aux différents membres de la maisonnée pour préparer son mariage. On reconnaissait bien, en effet, Harpagon au centre et Maître Jacques à droite, mais le personnage de gauche posait problème : en Cléante, le fils d'Harpagon, il paraissait bien assuré et trop âgé. D'autre part, si la servante, Dame Claude, est bien présente dans cette scène et sur la gravure au fond à droite, comment identifier les deux enfants qu'on aperçoit derrière Harpagon et Maître Jacques ?
Nous avons donc exploré une autre hypothèse, et nous avons supposé que Brissart à voulu décrire la scène 2 de l'Acte V.
Dans ce passage, Harpagon et le commissaire soupçonnent Maître Jacques d'avoir commis le vol d'une cassette remplie de dix mille écus. Notre avare cherche à savoir qui est l'auteur de ce crime et exige qu'une déposition soit faite!
Le décor représente un intérieur bourgeois en accord avec l'état d'esprit du maître des lieux: le dallage nu indique l'économie qu'Harpagon a faite sur les tapis et le parquet. Le jeu des regards échangés dans cette scène est singulier : sur la gravure originale, que nous avons étudiée à la bibliothèque Méjanes, nous avons remarqué que le cuisinier et le commissaire se regardent. Complètement ignoré, Harpagon scrute son cuisinier en visant le commissaire d'un doigt : c'est devant lui que maître Jacques aura à répondre !
En fait deux scènes sont représentées ici : au premier plan, les trois personnages sont réunis dans un espace isolé. Derrière eux, la cheminée et les deux garçons qui discutent en fond de salle définissent un espace indifférent à ce qui se trame devant. Dans le texte, le commissaire est accompagné de son clerc, personnage muet : si Brissart témoigne d'une mise en scène qu'il a vue, il faut croire que les clercs étaient deux.
L'avarice d'Harpagon est mise en évidence par la comparaison de sa tenue vestimentaire avec celle du commissaire, vêtu de beaux habits tout en dentelles et en rubans. Harpagon, lui, semble très démodé et son accoutrement paraît vieilli ; le tissu a l'air lourd et usé. Le fait de porter une fraise dans le style Louis XIII de la première moitié du XVIIe siècle démontre également qu'il n'est pas en accord avec sa génération ; c'est un personnage anachronique. Même son serviteur arbore une image de lui-même plus soignée. Le deuxième plan est vu en trompe-l'œil et le troisième laisse une ouverture à travers une fenêtre, ce qui agrandit l'espace. Malgré son avarice, Harpagon dispose, en plus de maître Jacques, d'une servante, dame Claude : c'est la femme vêtue d'une blouse blanche qui porte un foulard dans les cheveux et quitte la pièce sur la droite. Elle tient un balai à la main ce qui nous montre sa fonction. Cette employée paraît écouter discrètement la conversation sans vraiment la comprendre... Son indiscrétion, métaphore de la nôtre, souligne l'intimité de la scène à laquelle nous assistons et nous place, comme spectateurs, en situation d'effraction scénique.
ครั้งแรกที่เราสันนิษฐานว่าแกะสลักประกอบฉาก 1 แห่งพระราชบัญญัติที่สามของโลภโดยMolièreที่สครูจสั่งให้สมาชิกของครัวเรือนนี้เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับงานแต่งงานของเธอ เราตระหนักถึงความจริงของสครูจในศูนย์และขวาโทฌาคส์ แต่รูปด้านซ้ายเป็นปัญหาใน Cleante บุตรชายของสครูจ, ดูเหมือนว่าเขาแก่เกินไปและผู้ประกันตนได้ดี ในทางตรงกันข้ามถ้าสาวเลดี้คลอด, มีการแสดงในฉากนี้และการเผาไหม้ที่ด้านล่างขวา, วิธีการระบุเด็กสองคนที่อยู่เบื้องหลังความเห็นของสครูจและปริญญาโทฌา? ดังนั้นเราจึงสำรวจสมมติฐานทางเลือก และเราคิดว่า Brissart ต้องการที่จะอธิบายฉากที่ 2 ของพระราชบัญญัติ V. ด้วยวิธีนี้สครูจและข้าราชการปริญญาโทฌาคส์ผู้ต้องสงสัยว่ากระทำการโจรกรรมของเทปคาสเซ็ทที่เต็มไปด้วยหมื่นครอบฟัน ตระหนี่ของเราถามว่าใครเป็นผู้กระทำผิดของอาชญากรรมนี้และกำหนดให้การของพยานที่จะทำได้! การตกแต่งภายในเป็นชนชั้นกลางในการรักษาด้วยจิตวิญญาณของเจ้าของ: ทางเดินเปลือยแสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจ 'สครูจทำในพรมและพื้น เกมมีลักษณะการแลกเปลี่ยนในฉากนี้เป็นเอกพจน์: แกะสลักเดิมเราศึกษาห้องสมุดMéjanesเราพบว่าอาหารและข้าราชการมอง ละเว้นสมบูรณ์สครูจเพ่งพิศปรุงอาหารของเขาไปยังคณะกรรมาธิการของนิ้วมือที่อยู่ตรงหน้าของเขานายฌาคส์จะต้องตอบ! จริงสองฉากที่มีการแสดงที่นี่ในเบื้องหน้าตัวละครทั้งสามมารวมกันในพื้นที่เดียว อยู่เบื้องหลังพวกเขาปล่องไฟและเด็กชายสองคนที่พูดคุยหลังของห้องไม่แยแสที่จะกำหนดสิ่งที่เกิดขึ้นไปยังพื้นที่ ในข้อความข้าราชการที่มาพร้อมกับพนักงานของเขาเป็นตัวละครใบ้ถ้า Brissart แสดงให้เห็นฉากที่เขาเห็นเขาจะต้องเชื่อว่าบวชอยู่สองโลภสครูจจะถูกเน้นด้วย เปรียบเทียบเครื่องแต่งกายของเขากับที่ของข้าราชการในชุดเสื้อผ้าที่ดีในขณะที่ผ้าลูกไม้และริบบิ้น สครูจเขาดูเหมือนล้าสมัยมากและเครื่องแต่งกายของเขาดูเหมือนเก่า ผ้าและอากาศหนักสวมใส่ การสวมใส่สตรอเบอร์รี่ในสไตล์หลุยส์ที่สิบสามในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่สิบเจ็ดยังแสดงให้เห็นว่ามันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงร่วมกับรุ่นของเขา มันเป็นตัวละครสมัย แม้แต่คนรับใช้ของเขาสวมภาพของตัวเองมากขึ้นอย่างระมัดระวัง เครื่องบินสองมีให้เห็นในการซ้อมและสามใบเปิดผ่านหน้าต่างซึ่งขยายพื้นที่ แม้จะมีความโลภของสครูจได้นอกเหนือไปจากต้นแบบฌาคส์, แม่บ้าน, ผู้หญิงคลอด: ผู้หญิงคนหนึ่งในเสื้อคลุมสีขาวที่สวมใส่ผ้าพันคอในเส้นผมและออกจากห้องที่อยู่ด้านขวา เธอถือไม้กวาดในมือของเขาซึ่งแสดงให้เห็นการทำงานของ พนักงานนี้ดูเหมือนจะแอบฟังการสนทนาโดยไม่เข้าใจจริงๆ ... ประมาท, อุปมาของเราเองของเขาเน้นความใกล้ชิดของฉากที่เราเห็นและสถานที่เราเป็นผู้ชมในสถานการณ์ของการหยุดพักที่สวยงาม
การแปล กรุณารอสักครู่..