L'espace à l'horizon était épuré de

L'espace à l'horizon était épuré de blanc et magnifiquement ensoleillé, seuls quelques nuages au loin rappelaient à quiconque contemplait l'espace qu'il se trouvait dans le ciel. Pour le reste c'était plus facile, il était impossible pour l'habitant de ce lieu céleste d'oublier qu'il se trouvait bien au paradis, tant tout ce qu'il vivait et possédait étaient conforme à ses souhaits les plus secrets. C'est dans cette vision idyllique du paradis, qui aurait fait redoubler de ferveur et emplie de joie n'importe quel théologien le plus enclin à douter de sa foi, que ange John se tenait près dans ce décors de rêve, à remplir sa première mission en tant que ange gardien de la garde personnelle de Dieu.

Alors que ange John vérifiait une fois de plus, tout anxieux qu'il était, sa tenue de service, en pivotant se tête pour voir si ses lacets de sandales dorées était bien nouées jusqu'aux genoux, une ombre se déplaça au dessus de lui.

Le frisson qu'il ressentit lui appris aussitôt qu'il s'agissait de son supérieur, l’Archange, pour qui ses sentiments n'étaient que crainte et animosité.

Quand l'Archange se posa en repliant ses ailes d'une envergure gigantesque dans son dos il se dirigea vers ange John d'un pas tranquille, majestueux qu'il était dans son armure scintillante qui rappelait son rang supérieur.

-Bien ange John, tout est en place il ne manque plus que vous. Vous avez une plume là! l'Archange pinça la plume comme s'il s'agissait d'un quelconque détritus pour ensuite la lancer d'un geste sec, ange John faillit ne pas retenir son sourire quand il vit la plume tomber lamentablement dans une spirale à quelques centimètres de la main de l'Archange.

-Faites un peu attention à votre tenue bon sang! Dit l'Archange d'un ton encore plus sec quand il vit du coin de l'oeil lui aussi la plume tomber à côté de lui. Dieu arrive d'ici quelques temps pour faire son discours habituel aux nouveaux arrivants. Je veux que tout soit parfait. Vous en avez bien conscience?

-Oui Archange, je suis prêt.

- Dans ce cas rendez-vous à l'entrée du Paradis pour que vous puissiez intégrer votre fonction.

- Bien Archange. Dit ange John en tâchant de regarder son supérieur dans les yeux, sans pour autant arriver à se le rendre sympathique malgré ses traits de visage qui étaient parfaits.

Ange John déploya alors ses ailes tout en plumes, épaisses et soyeuses, et commença à voler vers l'entrée du Paradis. En regardant toute la splendeur qui l'environnait il se demanda, une fois de plus, si il avait fait le bon choix quand Dieu sous son apparence trompeuse à l'époque de sa mort lui avait proposé d’intégrer le Paradis pour participer à la vie sociale en ayant une fonction, ou de recevoir la béatitude éternelle pour y rentrer comme résident. Le choix de John avait été fait quand, au travers de la foule qui tremblait de peur et de respect devant Dieu sous son apparence fallacieuse, il vit lui seul, derrière le majestueux portail en fer doré qui donnait sur le Paradis, un homme avec un sourire de dément et de la bave qui coulait au coins de la bouche contempler un amas de nuages qui passait au loin, alors il flaira le piège, et avait surpris tout le monde qui l'accompagnait en choisissant d'intégrer une fonction sociale. Et comme dans son ancienne vie terrestre il souhaitait faire gendarme avant d'avoir été emporté par un cancer de la peau fulgurant, il arrivait à se dire qu'au final ce n'était pas si mal comme condition de vie.

En s'approchant du portail qui surplombait tous les bâtiments alentours, il fut une fois de plus rassuré dans son choix en apercevant un résident couché sur le dos battant des pieds en se tordant de rire pendant que deux anges lui urinaient dessus. Sa gorge se noua, il tourna la tête et tâcha de se concentrer sur sa mission qui l'attendait.

Comme il était convenu durant les longues séances de formations où il prenait gentiment conscience de l'énorme supercherie qu'était le Paradis, il se positionna où arrivaient les gens tout droit sortis des limbes pour avoir accès au Paradis

Il fit signe aux quatre anges positionnés à quelques mètres de distance qu'il était près.

Et d'un coup, alors que le silence était seulement entrecoupé de battements d'ailes de chérubins et de quelques râles de plaisir des résidents béats au loin, un terrible craquement sourd se fit entendre, ange John tourna alors vivement la tête pour apercevoir la faille qui s'ouvrait dans l'espace à quelque distance du portail gigantesque.

Une quinzaine de personnes en sortirent, la plupart étaient des vieillards, mais quelques personnes plus jeunes étaient présentes, apparemment des victimes d'accidents, pensa ange John en apercevant un qui tenait encore un volant de voiture entre les mains.

Ceux qui avaient encore des yeux regardèrent alentours avec l'émerveillement qui allait de pair avec la surprise, la plupart étaient heureux et rassurés, le passage dans les limbes n'est jamais de tout repos pour le mental et la peur d'y passer le reste de l'éternité et souvent encore inscrite sur le visage des gens à leur arrivée.

A quelque distance de là, la voiture céleste prit son envol avec à son bord Dieu ainsi que l'Archange assis à ses côtés. Dieu n'était plus que l'ombre de lui même, c’était pour cette raison que l'Archange veillait sur lui lors de chacun de ses rares déplacements.

Quatre chérubins battaient frénétiquement des ailes en suant corps et âme pour maintenir le véhicule céleste en l'air qui ressemblait maintenant, après plusieurs éons, à une carcasse volante.

Alors qu’il s’époumonait à battre des ailes, un des chérubin fut surpris de voir la main de Dieu sortir par la fenêtre pour essayer de toucher ses fesses, il fut tout à la fois honoré et effrayé, peut être avait il été choisie par la grâce divine? Le chérubin rougissait encore de modestie alors que les doigts commencèrent à effleurer ses fesses quand d'un coup le bras de Dieu fut happé à l'intérieur par l'Archange.

-Mon seigneur ? ? Qu'est-ce qu’il vous prend encore??? Demanda l'Archange d'un ton sec en essayant de garder encore un peu de respect dans sa voix.

-Oh rien Archange, je suis juste émerveillé par toutes ces beautés environnantes. Est-ce vraiment moi le créateur de tout ce beau monde? Demanda Dieu en désignant du doigt un habitant au sol touché par la béatitude qui courait après un petit nuage en poussant des glapissements aiguë de joie.

- Oui mon Dieu c'est bien vous... Dit l'Archange d'un ton las en se malaxant le visage du bout de ses doigts.

Comment en était il arrivé là ? L'Archange en observant Dieu se le demanda pour la énième fois, si ce vieux croulant sénile serait vraiment pour toute l'éternité immortel. L'Archange avait perdu la notion du temps depuis qu'il avait intégré le corps des anges il y a fort longtemps, la seule chose dont il était sûr c'était que par une lois immuable, crée à l'époque par un pouvoir que Dieu ne possédait sûrement plus, il était maintenant à son service pour l'éternité.

Alors que tous les nouveaux arrivant commençait à reprendre leur esprit et se regrouper vers le portail, sous l’œil attentif de Ange John un des chérubins rejoignit en battant frénétiquement de ses petites ailes le véhicule qui commençait à tanguer à cause de l’épuisement croissant des chérubins qui le portaient. Le nouvel arrivant avait pour fonction de répandre de la poudre d’illusion tout autour du véhicule en vol. La poudre d’illusion était une des trouvaille de l’Archange qui grâce à elle arrivait encore à maintenir un semblent de discipline dans ce royaume déchu.

Le chérubin commença alors à répandre la poudre d’illusion autours du véhicule en faisant des tours assez rapides, la magie opéra, l’illusion était parfaite, alors, ce qui n’était qu’une vieille carcasse volante que Dieu n’arrivait plus à entretenir, portée par quatre chérubins aux visages rouges, grimaçants de fatigue, qui perdait de l’altitude à vue, passait maintenant aux yeux des nouveaux arrivants pour un char dorée d’une magnificence rare, tiré par une nuée de chérubin au visage joyeux, avec Dieu debout, les bras croisées , grand, au corps athlétique et tout en muscle, le visage respirant la bonté et la sagesse.

Les arrivants poussèrent des cris de joie et de surprise, Dieu à l’intérieur du véhicule fut enchanté qu’une telle foule l’acclamait, parfois il demandait tout sourire à l’Archange si il méritait vraiment une telle ovation, et il avait l’impression que l’Archange quelque fois ne savait quoi lui répondre mais il finissait toujours par lui dire qu’il le méritait et alors il était content.

Ange John se rappela la fois où lui était arrivé et lui aussi avait été berné par l’image de Dieu arrivant sur son char, mais maintenant qu’il était au service du seigneur il ne pouvait plus voir l’illusion, aux réactions des nouveaux arrivants qui fixèrent le l’épave volante avec émerveillement, il comprit que l’illusion qui arrivait était tout aussi impressionnante qu’à l’époque.

L’Archange accompagna alors Dieu pour son discours en le soutenant par un bras, le chérubin continuant à disperser de la poudre tout autours d’eux, Dieu fut tenté une fois de plus de toucher les fesses du chérubin mais quand il vit que l’Archange du coin de l’œil lui jetait un regard mauvais il se ravisa.

-Bienvenu ! Commença Dieu devant le portail, toujours soutenu par l’Archange qui lui soufflait les paroles, que Dieu oubliait régulièrement.

-Si vous avez traversé les limbes et que vous vous trouvez ici maintenant c’est que…

Les arrivants écoutèrent le discours avec admiration devant cette montagne de puissance et de sagesse qui rayonnait d’une aura dorée.

L’Archange sortit le livre d’or qu’il fallait signer pour pouvoir être accepté dans le paradis comme résident ou participant à la vie civile et regarda ange John pour voir si il s’acquittait bien de ses fonctions.

Ange John était en position avec une main au sol près à bondir, il savait grâce à l’entraînement qu’il a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่บนขอบฟ้ามีบริสุทธิ์จากขาว และซันนี่สวยงาม เท่ากี่เมฆไปนึกถึงคนที่เฝ้าดูพื้นที่ที่เขาอยู่ในสวรรค์ สำหรับส่วนเหลือ ได้ง่ายขึ้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับ inhabitant ของสวรรค์ลืมว่า เขามาอยู่ในพาราไดซ์ ดังนั้นทุกสิ่งที่เขาอาศัยอยู่ และมีที่สอดคล้องกับความต้องการมากที่สุดความลับ ในวิสัยทัศน์นี้สวรรค์งดงาม ที่จะทำ fervor มาก และเต็มไป ด้วยความสุขที่นักบวชใด ๆ เพิ่มเติมอยากสงสัยความเชื่อ จอห์นเทวดายืนในชุดนี้ฝัน ให้เสร็จภารกิจแรกของเขาเป็นเทวดาผู้ปกครองของพระเจ้าหน้าที่บุคคลในขณะที่จอห์นแองเจิลตรวจสอบอีกครั้งหนึ่ง ทั้งหมดกังวลว่า ชุดของบริการ เขาถูกหมุนไปดูถ้า laces รองเท้าแตะทองคำถูกดีผูกปมให้เข่า เงาย้ายข้างเขาเขารู้สึกตื่นเต้นบอกเขาทันทีที่เขาดีกว่าเขา อาร์ค ที่เขารู้สึกกลัวและ animosityเมื่ออาร์คในที่ดิน โดยการพับปีกของมันของขนาดยักษ์ในเขาหัวไปทางแองเจิลจอห์นสติไม่เงียบ ที่เกราะของเขาเป็นประกายผู้อาวุโสของเขาเตือน เขา-ดีแองเจิลจอห์น ทุกอย่างนั้นที่มันขาดมากกว่าคุณ คุณมีขนมี การอาร์ค pursed ปากกาก็ขยะใด ๆ เพื่อเริ่มการทำงานรูปแบบลายเส้นแห้ง จอห์นแองเจิลล้มเหลวไม่สามารถจดจำรอยยิ้มของเขาเมื่อเขาเห็นนกเป็นท่าตกเกลียวในหน่วยเซนติเมตรกี่จากมือของอัครทูตสวรรค์-เพียงใส่เครื่องแต่งกายของคุณกับ กล่าวว่า อัครทูตสวรรค์ในเสียงแห้งมากขึ้นเมื่อเขาเห็นจากมุมของตาเขาเขายังปากกาลงข้างเขา พระเจ้าเกิดขึ้นตามเวลาการให้เสียงของเขาปกติ newcomers ต้องการทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบ ตระหนักดีถึงใจหรือไม่-อาร์คใช่ ฉันพร้อม-ในกรณีนี้ตรงทางเข้าของพาราไดซ์เพื่อให้คุณสามารถรวมฟังก์ชันของ -อาร์คดี กล่าวว่า จอห์นแองเจิลพยายามดูห้องของเขาในสายตา ไม่ไกลเกิดขึ้นจะเห็นอกเห็นใจแม้จะทำหน้าของเขาซึ่งเหมาะมากจอห์นแองเจิลแล้วจัดวางของปีกขณะขน หนา และซิลคี้ โอคส์ และเริ่มที่จะบินไปยังทางเข้าของพาราไดซ์ พิจารณาแรงที่มัน เขาสงสัยว่า อีกครั้ง ถ้าเขามีทางเลือกเหมาะเมื่อพระเจ้าภายใต้ลักษณะการหลอกลวงเวลาตายได้เสนอให้รวมพาราไดซ์เข้าร่วมในชีวิตทางสังคม โดยมีฟังก์ชัน การได้รับความสุขนิรันดร์กลับเป็นที่อาศัย ทางเลือกของเสร็จเมื่อ ผ่านฝูงชน ซึ่งถูกสั่นจากความหวาดกลัว และเคารพพระภายใต้ลักษณะการหลอกลวง เขาอยู่คนเดียว อยู่หลังประตูเหล็กทองมาเจสติกที่ให้เป็นคนดีของ demented บนสวรรค์ และน้ำเมือกที่เกิดขึ้นกับมุมปากคิดคลัสเตอร์ของเมฆตาย ดังนั้นมัน flaira กับดัก และก็ประหลาดใจทุกคนที่มาพร้อมกับเขาด้วยการรวมฟังก์ชั่นทางสังคม และในชีวิตอดีตบนโลกเขาต้องคอนสตาเบิลก่อนการกวาดเก็บโดยมะเร็งแพร่กระจายผิว เขากล่าวว่า ในสุด มันไม่ได้ชั่วร้ายจึงเป็นเงื่อนไขของชีวิตใกล้ประตูที่ overhung โดยรอบอาคารทั้งหมด เขาได้สักที reassured เขาเลือกเมื่อซักถามเป็นประจำนอนเท้าบินกลับเขียนในเสียงหัวเราะเป็นทูตสวรรค์สององค์เขาปัสสาวะนั้น ลำคอของเธอคือ noua เขาเปิดหัวของเขา และพยายามที่จะมุ่งเน้นภารกิจของเขารอคอยเขา ตามที่จะได้ตกลงกันระหว่างช่วงฝึกอบรมยาวที่เขากรุณาเอาจิตสำนึกหลอกลวงมากที่พาราไดซ์ เขา peaked มาออกบ้านคนตรงเข้าพาราไดซ์เขา motioned ไปสี่สวรรค์ตำแหน่งกี่เมตรจากที่เขาถูกปิดและทันใดนั้น ความเงียบเท่านั้นที่กระจายกับ flapping ปีก cherubs และรางกี่แห่งความสุขของผู้อยู่อาศัยที่ประหลาดใจไป creak น่าเบื่อแย่ได้ยิน จอห์นเทวดาเพื่อขอเปิดหัวเพื่อดูข้อบกพร่องซึ่งเปิดพื้นที่ที่ทางบางอย่างจากเว็บไซต์ยักษ์หนึ่งห้าคนมา ส่วนใหญ่มีผู้สูงอายุ แต่บางคนอายุน้อยกว่าได้อยู่ โดยบังเอิญ เห็นได้ชัดคิดว่า จอห์นแองเจิลเห็นที่ยังคง จัดรถขับไว้ในมือผู้ที่ยัง มีสายตามองสภาพแวดล้อมใจที่ไป ด้วยความประหลาดใจมือ ส่วนใหญ่มีความสุข และมั่น เส้นทางบ้านไม่มีเหลือในจิตใจ และกลัว การใช้จ่ายส่วนเหลือของนิรันดร์มักจะยังคงลงทะเบียนใบหน้าของบุคคลในการบางห่าง รถฑูตเอาเที่ยวบินต่างประเทศอัครทูตสวรรค์และพระเจ้าของเธอนั่งที่ด้านข้างของเขา พระเจ้าเงาที่เขาแม้ไม่ ก็เหตุนี้ว่า อัครทูตสวรรค์ที่ดูผ่านเขาระหว่างเดินทางเขาหายากสี่ Cherubim เมามันต่อสู้วิงส์ตากระตุกร่างกายและจิตใจเพื่อให้รถฑูตในอากาศที่ดูเหมือนตอนนี้ หลังจากมหาหลาย โครงกระดูกบินในขณะที่ใน époumonait ตีปีก หนึ่งของเครูบที่ประหลาดใจเพื่อดูมือของพระเจ้าออกไปผ่านหน้าต่างพยายามสัมผัสบั้นท้ายของเธอ เขาถูกยกย่อง และกลัว สามารถมีเขาถูกเลือก โดยพระคุณพระเจ้า เครูบขวยเขินแม้แต่โมเดสตี้ในขณะนิ้วมือเริ่มสัมผัสบั้นท้ายของเธอเมื่อก็ถูกจับภายในแขนของพระเจ้า โดยการอาร์ค-ข้า เป็นอะไรจะได้หรือไม่ ถามอาร์คในการเสียงแห้งยังคง เก็บน้อยเคารพในเสียงของเขา-โอ้ อะไรอาร์ค ฉันเพียงฉันประหลาดใจ โดยสวยงามโดยรอบทั้งหมดเหล่านี้ เป็นผู้สร้างทุกสิ่งทุกอย่างนี้จริง ๆ ฉันโลกสวยงาม ถามพระชี้นิ้วอาศัยบนพื้นดินที่ตี โดยบลิสที่กำลังทำงานอยู่หลังก้อนเมฆเล็ก ๆ ผลักดันเฉียบพลัน yelping โลด-ใช่พระ อย่างคุณ... อัครทูตสวรรค์ในลาเสียงหน้าปลายนิ้วของเขาเพื่อ kneading กล่าววิธีจะได้มี อัครทูตสวรรค์ โดยรักษาพระมันสงสัยว่า เวลา umpteenth ถ้าแพะเก่า senile นี้จริง ๆ จะมีตลอดไปเป็นอมตะ อัครทูตสวรรค์หายไปแนวคิดของเวลาเนื่องจากมันได้รวมร่างกายของเทวดามีอยู่นาน สิ่งเดียวที่เขาถูกใจก็ โดยกฎหมายพระองค์ สร้างตามกำลังซึ่งพระเจ้าย่อมมากขึ้น เวลาเขาตอนนี้เขาบริการนิรันดร์ ในขณะที่ทั้งหมดใหม่มาเริ่มฟื้นจิตวิญญาณของพวกเขา และจัดกลุ่มใหม่ไปยังพอร์ทัล ภายใต้การจับตาของแองเจิล Cherubim หนึ่งร่วมเมามันตีรถซึ่งถูกเริ่มต้นโยนเนื่องจากการเติบโตลดลงของของ Cherubim ปีกของมันเล็กที่สวมใส่ ผู้ถูกแพร่กระจายผงภาพลวงตารอบรถในเที่ยวบิน ผงของภาพลวงตาเป็นหนึ่งในการค้นหาของอัครทูตสวรรค์ผู้ ด้วย เธอยังคงรักษาหนึ่ง ดูเหมือนวินัยในอาณาจักรนี้ลดลงเครูบเริ่มแล้วละเลงแป้ง goshawks ภาพลวงตาของรถที่ทำได้อย่างรวดเร็วเทคนิคเพียงพอ มายากลโอเปร่า ภาพลวงตาสมบูรณ์แบบ แล้วอะไรถูกซากเก่าที่ไปว่า พระเจ้าจะ รักษา ดำเนินการ โดย Cherubim สี่กับของพวกเขาใบหน้าสีแดง grimacing ของความอ่อนเพลีย ซึ่งได้สูญเสียความสูงที่เห็น ที่เกิดขึ้นในสายตาของ newcomers สำหรับอักขระทองของความสง่างามที่หายาก reprinted โดยมีฝูงของ Cherubino หน้ามีความสุข มีพระยืน แขนเข สูง กีฬา และการทั้งหมดกล้ามเนื้อ ใบหน้าร่างกายหายใจภูมิปัญญาและความดีNewcomers พร้อมท์การตะโกนของความสุขและความประหลาดใจ พระภายในรถมีความยินดีว่า ฝูงชนเช่นรางวัลเขา บางครั้งเขาถามทุกรอยยิ้มที่อาร์คถ้าเขาสมควร ovation ยืนดังกล่าว และเขามีความประทับใจว่า อัครทูตสวรรค์ที่บางครั้งรู้อะไรจะตอบเขา แต่เขายังคงสิ้นสุดคำพูดที่ เขาสมควรได้รับ และจากนั้น เขามีความสุขจอห์นแองเจิลจำเวลาที่มาถึงมัน และเขาก็ยังถูกหลอก ด้วยภาพของพระเจ้าที่มาถึงบนรถรบของเขา แต่ตอนนี้ว่ากำลังในการบริการของเจ้า เขาไม่เห็นภาพลวงตา การปฏิกิริยาของ newcomers ที่ปรักหักพังบินใจ รู้ว่า ภาพลวงตาที่ถึงไม่ประทับใจเท่า ๆ กันเวลาอัครทูตสวรรค์แล้วพร้อมกับพระเจ้าของเธอเสียงที่สนับสนุน โดยแขน เครูบต่อกระจายผงทุกรอบพวกเขา พระเจ้าได้พยายามอีกครั้งสัมผัสบั้นท้ายของเครูบ แต่เมื่อเขาเห็นอาร์คมุมของตาเขา เขาโยนดูดีเขาเปลี่ยนจิตใจของเขา-ยินดีต้อนรับ เริ่มพระก่อนพอร์ทัล สนับสนุนเสมอ โดยอัครทูตสวรรค์เป่าเขาคำที่พระเจ้าลืมประจำ- ถ้าคุณข้ามการบ้าน ที่คุณอยู่ ตอนนี้คือ...Newcomers ฟังเสียงพร้อมชื่นชมกับภูเขานี้และปัญญา shone กับ aura ทองอัครทูตสวรรค์มาออกสมุดลงนามต้องลงนามเพื่อยอมรับในสวรรค์เป็นที่อาศัยหรือการมีส่วนร่วมในชีวิตพลเรือน และมองจอห์นแองเจิลดูถ้ามันมีการทำดีของฟังก์ชันจอห์นแองเจิลอยู่ในตำแหน่งบนพื้นดินปิดด้วยโฉบ เขารู้ว่าผ่านการฝึกอบรมที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่บนขอบฟ้าเป็นสีขาวบริสุทธิ์และแดดสวยงามไม่กี่เมฆในระยะทางที่ทุกคนนึกถึงใคร่ครวญพื้นที่ที่เขาอยู่ในสวรรค์ สำหรับส่วนที่เหลือมันก็ง่ายมันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่อาศัยอยู่ในสถานที่แห่งสวรรค์นี้จะลืมว่าเขาเป็นคนดีในสวรรค์เป็นทุกอย่างที่เขามีชีวิตอยู่และมีความสอดคล้องกับความปรารถนาความลับมากที่สุด มันอยู่ในวิสัยทัศน์ที่งดงามของสวรรค์ซึ่งจะเท่าความร้อนและเต็มไปด้วยความสุขมากที่สุดนักบวชใด ๆ มีแนวโน้มที่จะสงสัยความเชื่อของเขาที่แองเจิลจอห์นยืนอยู่ในฉากความฝันนี้ให้เสร็จสมบูรณ์เป็นครั้งแรก ภารกิจเป็นบอดี้การ์ดเทวดาผู้พิทักษ์ของพระเจ้า. ในขณะที่แองเจิลจอห์นตรวจสอบอีกครั้งในขณะที่เขาเป็นห่วง, ชุดบริการของเขาหมุนศีรษะเพื่อดูว่าเขาผูกปมเชือกผูกรองเท้าแตะสีทองเป็นอย่างดี เข่าเงาย้ายข้างต้นเขา. เขารู้สึกตื่นเต้นทันทีที่เขาได้เรียนรู้ว่ามันเป็นหัวหน้าของเขาสวรรค์สำหรับผู้ที่ความรู้สึกของเขาเป็นเพียงความกลัวและความเกลียดชัง. เมื่อ เทวทูตที่ดินโดยพับปีกของขนาดยักษ์ในด้านหลังของเขาที่เขามุ่งหน้าไปยังแองเจิลจอห์นด้วยขั้นตอนที่เงียบสงบเขาเป็นคู่บารมีในชุดเกราะส่องแสงของเขาว่าเตือนอาวุโสของเธอ. แองเจิลจอห์น -Although ทั้งหมด จะไปอยู่ที่นั่นรอให้คุณ คุณมีปากกามี! เทวทูตบีบปากการาวกับว่ามันเป็นเศษเล็กเศษน้อย ๆ แล้วโยนท่าทางแห้งจอห์นแองเจิลเกือบจะไม่ได้ถือกลับรอยยิ้มของเขาเมื่อเขาเห็นการล่มสลายปากกาเข็ญใจในเกลียวไม่กี่เซนติเมตร มือเทวทูต. ตรวจความสนใจน้อยกับการแต่งตัวของคุณบ้า! เทวทูตกล่าวมากยิ่งขึ้น dryly เมื่อเขาเห็นจากมุมของตาของเธอเป็นปากกาลงไปกับเขา พระเจ้าที่เกิดขึ้นไม่กี่ครั้งที่จะทำคำพูดตามปกติของเขาจะมาใหม่ ฉันต้องการทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบ คุณมีจิตสำนึกที่ดี? ใช่เทวทูตฉันพร้อม. - ในกรณีนี้ไปที่ทางเข้าของสวรรค์สำหรับคุณที่จะบูรณาการการทำงานของคุณ. - แม้ว่าเทวทูต แองเจิลบอกจอห์นพยายามที่จะมองเขาเหนือกว่าในสายตาโดยไม่ต้องเดินทางมาถึงเพื่อให้เป็นมิตรแม้จะมีใบหน้าของเขาที่มีความสมบูรณ์แบบ. จอห์นแองเจิลแล้วนำไปใช้ปีกของมันในขณะที่ขนหนาและอ่อนนุ่มและเริ่มที่จะบิน ทางเข้าของแท้ มองไปที่ความงดงามที่รายล้อมเขาสงสัยอีกครั้งถ้าเขาทำทางเลือกที่เหมาะสมเมื่อพระเจ้าทรงอยู่ภายใต้ลักษณะการหลอกลวงของเขาในเวลาที่เขาจะตายได้เสนอที่จะบูรณาพาราไดซ์เข้าร่วมในการ ชีวิตทางสังคมโดยมีฟังก์ชั่นหรือได้รับความสุขนิรันดร์จะมาที่บ้านเป็นถิ่นที่อยู่ ทางเลือกที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อจอห์น, ผ่านฝูงชนสั่นด้วยความกลัวและความเคารพต่อพระพักตร์พระเจ้าภายใต้ลักษณะที่ผิดพลาดของเขาเขาอยู่คนเดียวที่อยู่เบื้องหลังประตูเหล็กปิดทองอันงดงามที่สามารถมองเห็นสวรรค์คนที่มี ปฏิเสธรอยยิ้มและ drool ไหลที่มุมของปากคิดมวลของเมฆที่ล่วงลับไปแล้วเพื่อให้เขาดมกลิ่นกับดักและประหลาดใจทุกคนที่อยู่กับเขาโดยการเลือกที่จะรวมฟังก์ชั่นทางสังคม และเช่นเดียวกับในชีวิตบนโลกเก่าของเขาเขาอยากจะให้ตำรวจก่อนที่จะถูกฆ่าตายด้วยโรคมะเร็งผิวหนังฟ้าผ่าเขามาบอกว่าในท้ายที่สุดมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่สภาพความเป็นอยู่. โดยใกล้ พอร์ทัลที่มองข้ามทุกอาคารโดยรอบมันก็ให้ความมั่นใจอีกครั้งหนึ่งทางเลือกของเขาเมื่อเขาเห็นถิ่นที่อยู่นอนอยู่บนปรบมือเท้าหลังของเขาสั่นด้วยเสียงหัวเราะในขณะที่ทูตสวรรค์สององค์ปัสสาวะบนเขา ลำคอของเขาที่ผูกปมเขาหันหัวของเขาและพยายามที่จะมุ่งเน้นไปที่ภารกิจของเขาที่เขารอคอยมา. ตามที่ได้ตกลงกันไว้ในช่วงการฝึกอบรมเป็นเวลานานที่เขาเบา ๆ เริ่มตระหนักถึงการหลอกลวงมหาศาลที่เป็นสวรรค์เขา วางตำแหน่งตัวเองที่ผู้คนที่กำลังจะมาตรงออกมาจากบริเวณขอบรกในการเข้าถึงพาราไดซ์เขา motioned การทูตสวรรค์ทั้งสี่ตำแหน่งไม่กี่เมตรเขาอยู่ใกล้. และทันใดนั้นเมื่อความเงียบก็เต้นเสียเพียงอย่างเดียวของ เทวดามีปีกและครางไม่กี่ของประชาชนพอใจในตัวเองมีความสุขออกไป, แตกดังที่น่ากลัวก็ได้ยินเสียงจอห์นแองเจิลแล้วกระชากหัวของเขาที่จะเห็นข้อบกพร่องที่เปิดอยู่ในพื้นที่ห่างจากประตูยักษ์. สิบห้าคนได้ออกส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ แต่บางคนที่อายุน้อยกว่าอยู่ในปัจจุบันเห็นได้ชัดว่าผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการเกิดอุบัติเหตุ, จอห์นคิดว่าเขาเห็นทูตสวรรค์ที่ยังคงถือพวงมาลัยรถในมือของเขา. บรรดาผู้ที่ยังคงมีตา มองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจที่ไปด้วยความประหลาดใจมากที่สุดมีความสุขและความมั่นใจทางเดินในบริเวณขอบรกจะไม่เหลือใด ๆ สำหรับความคิดและความกลัวของการใช้จ่ายส่วนที่เหลือของนิรันดร์และ มักจะเขียนยังคงอยู่บนใบหน้าของผู้คนเมื่อพวกเขามาถึง. บางระยะห่างจากรถท้องฟ้าเอาออกกับคณะกรรมการพระเจ้าและสวรรค์ของเขานั่งอยู่ที่ด้านข้างของเขา พระเจ้าไม่ได้เป็นเงาของตัวเองมันเป็นเพราะเหตุนี้ที่เทวทูตดูมากกว่าเขาในแต่ละทริปที่หายากของเขา. สี่เทวดา fluttered เหงื่อออกเมามันร่างกายและจิตวิญญาณในการรักษายานพาหนะบนท้องฟ้า ในอากาศที่ดูเหมือนตอนนี้หลังจากมหายุคหลายซากบิน. ขณะที่เขาépoumonaitเต้นปีกของเครูบแปลกใจที่เห็นพระหัตถ์ของพระเจ้าออกไปนอกหน้าต่างที่จะลองไปสัมผัสก้นของเธอ เขาได้รับการยกย่องในครั้งเดียวและกลัวจะมีเขารับการคัดเลือกจากพระมหากรุณาธิคุณ? เครูบแดงยังคงเจียมเนื้อเจียมตัวในขณะที่นิ้วมือเริ่มสัมผัสก้นของเธอเมื่อจู่ ๆ แขนของพระเจ้าถูกจับภายในโดยเทวทูต. 'เจ้านายของฉัน? ? สิ่งที่คุณยังคงใช้เวลา ??? เทวทูตถาม dryly พยายามที่จะยังคงให้ความเคารพในเสียงของเขา. โอ้สวรรค์อะไรฉันแค่ประหลาดใจโดยทุกความงามโดยรอบ ฉันนี้เป็นจริงผู้สร้างทุกคนเหล่านี้ได้หรือไม่? พระเจ้าขอชี้ไปที่รับผลกระทบจากถิ่นที่อยู่ในพื้นดินที่วิ่งตามความสุขเมฆเปล่ง yelps คมชัดของความสุข. - ใช่พระเจ้าของข้าพเจ้าก็ตรัสว่า ... คุณเบื่อหน่ายในสวรรค์ คือการนวดหน้าของนิ้วมือของเขา. มันก็เกิดขึ้นได้อย่างไร? เทวทูตสังเกตพระเจ้าถามเป็นครั้งที่เท่าไรไม่ทราบว่าจะเป็นในวัยชราจริงๆบี้เก่าอมตะนิรันดร์ทั้งหมด เทวทูตได้สูญเสียการติดตามของเวลานับตั้งแต่ที่เขาได้เข้าร่วมร่างกายของเทวดามีมาเป็นเวลานานสิ่งเดียวที่เขาแน่ใจว่าเป็นของที่ตามกฎหมายไม่เปลี่ยนรูปที่สร้างขึ้นในเวลาโดยอำนาจ พระเจ้าก็มีมากขึ้นตอนนี้เขาอยู่ในการให้บริการของเขาตลอดไป. ในขณะที่เข้ามาใหม่ทั้งหมดเริ่มฟื้นตัวจิตใจของพวกเขาและมาร่วมกันต่อประตูภายใต้การจับตามองของทูตสวรรค์เทวดาจอห์นเข้าร่วมเต้นเมามัน ปีกเล็กรถเริ่มที่จะแกว่งไปแกว่งมาเพราะความเหนื่อยที่เพิ่มขึ้นของเครูบที่สวมมัน ฟังก์ชั่นใหม่ที่จะแพร่กระจายไปทั่วรถผงภาพลวงตาในการบิน ผงภาพลวงตาเป็นหนึ่งในการค้นพบของเทวทูตที่เธอยังคงพยายามที่จะรักษาวินัยปรากฏในดินแดนนี้ลดลง. เครูบนั้นก็เริ่มที่จะแพร่กระจายรถภาพลวงตา goshawks ผงทำให้รอบอย่างรวดเร็วสวย โอเปร่ามายากล, ภาพลวงตาที่สมบูรณ์แบบนั้นสิ่งที่เป็นเพียงซากบินเก่าที่พระเจ้าไม่สามารถรักษาโดยการสนับสนุนจากสี่เทวดาที่มีใบหน้าสีแดง grimacing ด้วยความเหนื่อยล้าซึ่งได้รับการสูญเสีย มุมมองระดับความสูงในขณะนี้ที่เกิดขึ้นในสายตาของผู้มาใหม่สำหรับรถม้าสีทองของความงดงามที่หายากดึงเมฆในหน้าเครูบความสุขกับพระเจ้ายืนอยู่กับแขนพับขนาดใหญ่ในร่างกายและแข็งแรงในขณะที่กล้ามเนื้อ ใบหน้าที่ระบายอากาศได้ดีงามและภูมิปัญญา. เข้ามาร้องไห้ด้วยความสุขและความประหลาดใจของพระเจ้าที่อยู่ภายในรถมีความยินดีที่ฝูงชนดังกล่าวให้กำลังใจบางครั้งเขาถามยิ้มไปสวรรค์ถ้าเขาสมควรได้รับจริงๆ ปรบมือดังกล่าวและเขาก็มีความรู้สึกว่าเทวทูตบางครั้งไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด แต่เขามักจะจบลงด้วยการบอกว่าเขาสมควรได้รับและเพื่อให้เขามีความสุข. จอห์นแองเจิลจำได้ว่าครั้งที่เกิดขึ้นกับเขาและ เขาได้รับมากเกินไปหลงกลโดยภาพของพระเจ้าที่มาในรถม้าของเขา แต่ตอนนี้เขาอยู่ในบริการของพระเจ้าที่เขาไม่สามารถมองเห็นภาพลวงตาปฏิกิริยาของผู้มาใหม่ที่จ้องมองด้วยความสงสัยซากบิน เขาตระหนักว่าภาพลวงตาที่เกิดขึ้นเป็นที่น่าประทับใจอย่างเท่าเทียมกันในเวลา. เทวทูตแล้วพร้อมกับพระเจ้าสำหรับคำพูดของเขาสนับสนุนเขาด้วยแขนเครูบอย่างต่อเนื่องที่จะแยกย้ายกันผงรอบ ๆ พวกเขาพระเจ้า ถูกล่อลวงอีกครั้งเพื่อสัมผัสก้นของเด็กน่าเอ็นดู แต่เมื่อเขาเห็นเทวทูตของมุมของตาของฉันเธอโยนดูสกปรกเขาเปลี่ยนใจ. -Bienvenu! พระเจ้าเริ่มที่ประตูที่ยังคงได้รับการสนับสนุนโดยเทวทูตเป่าเขาคำที่พระเจ้าลืมเป็นประจำ. ถ้าคุณข้ามบริเวณขอบรกและที่คุณอยู่ที่นี่ในขณะนี้คือ ... ที่เข้ามาฟังการพูดด้วยความชื่นชม ภูเขาแห่งอำนาจนี้และภูมิปัญญาที่ส่องแบบมีออร่าสีทอง. เทวทูตไปเยี่ยมเขาจะต้องเข้าสู่ระบบเพื่อที่จะได้รับการยอมรับในสวรรค์เป็นถิ่นที่อยู่หรือมีส่วนร่วมในชีวิตทางแพ่งและมองไปเห็นจอห์นแองเจิล ถ้าเขาทำหน้าที่ของเขาได้ดี. แองเจิลจอห์นอยู่ในตำแหน่งด้วยมือบนพื้นดินพร้อมที่จะโผเข้าหาเขารู้ว่าเขาผ่านการฝึกอบรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ว่างบนเส้นขอบฟ้าแล้วแล้วที่มีแสงแดดสดใสได้รับการตกแต่งอย่างงดงามพร้อมด้วยสีขาวและสีที่ใช้ระยะเวลาเพียงไม่กี่เมฆที่อยู่ในระยะการแจ้งเตือนว่าใครก็ตามที่จ้องมองช่องว่างที่มันอยู่ในท้องฟ้า สำหรับส่วนที่เหลือก็ง่ายขึ้น , มันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับการต่อหัวประชากรของ Heavenly Bath สถานที่นี้ลืมไปว่ามันถูกพบในการโชว์ Paradis Latinตราบใดที่เขาอาศัยอยู่และทุกอย่างที่มีความสอดคล้องกับ 21:35 ประสงค์จะให้เป็นความลับมากที่สุด มันอยู่ในวิสัยทัศน์แห่งสรวงสวรรค์ที่งดงามตามธรรมชาติแบบชนบทแห่งนี้ซึ่งจะมีมากขึ้นในการทำงานให้เสร็จและเต็มไปด้วยความศรัทธาของความสุขนักเทววิทยาใดๆโน้มเอียงไปในข้อสงสัยของเขามากที่สุดโดยสุจริตใจว่าทูตสวรรค์องค์หนึ่งมายืนอยู่ใกล้ในเรื่องนี้จอห์นทัศนียภาพของความฝันเพื่อเติมพันธกิจเป็นครั้งแรกในการเป็นผู้มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งของพระเจ้าได้ภายใต้การควบคุมของส่วนตัว