La timide Aricie est alors arrivée : Elle venait, seigneur, fuyant votre courroux, À la face des dieux l'accepter pour époux ; Elle approche ; elle voit l'herbe rouge et fumante ; Elle voit ( quel objet pour les yeux d'une amante ! ) Hippolyte étendu, sans forme et sans couleur.
Elle veut quelque temps douter de son malheur ; Et, ne connaissant plus ce héros qu'elle adore, Elle voit Hippolyte, et le demande encore. Mais, trop sûre à la fin qu'il est devant ses yeux, Par un triste regard elle accuse les dieux ; Et froide, gémissante, et presque inanimée, Aux pieds de son amant elle tombe pâmée. Ismène est auprès d'elle; Ismène, tout en pleurs, La rappelle à la vie, ou plutôt aux douleurs. Et moi, je suis venu, détestant la lumière, Vous dire d'un héros la volonté dernière, Et m'acquitter, seigneur, du malheureux emploi Dont son coeur expirant s'est reposé sur moi. Mai j'aperçois venir sa mortelle ennemie.
aricie ขี้อายแล้วถึง : เธอมา , พระเจ้า , ความโกรธของคุณหนีจากสามีของเธอในการเผชิญกับพระเจ้ายอมรับ ; วิธี ; เธอเห็นสีแดงของหญ้าเธอเห็นกลุ่มควัน ; ; ; ; ; ; ; ( มีบางอย่างในดวงตาของตน ! ! ! ! ! ! ! ฮิปโปลีต้าขยายไม่มีรูปร่างและไม่มีสี
เธอคิดว่าเธอจะสงสัยว่าเขาโชคร้ายที่ไม่รู้ว่าพระเอกที่เธอชอบเธอเห็นเมตาของอิหร่าน ,และความต้องการ แต่เขาก็ปลอดภัยแล้วในสายตาของเธอที่เศร้าที่จ้องมองเธอกล่าวหาว่าพระเจ้าหนาว missante g é , เกือบจะไม่มีชีวิตเท้าคนรักของเขาที่เธอจากเธอ P â m é e . . . . . . . 190 ดาวเคราะห์น้อย , ดาวเคราะห์น้อย 190 ร้องไห้นึกถึงชีวิตหรือความเจ็บปวด ฉันมาเพื่อบอกคุณว่าคุณเกลียดแสงเป็นพระเอกจะ ,งานของฉัน , พระเจ้า , แต่น่าเสียดายที่หัวใจของเขาหยุดขึ้นอยู่กับฉัน บางทีฉันอาจจะเห็นศัตรูของเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..