Conclusion : Ce passage n'est que l

Conclusion : Ce passage n'est que le prologue de ce spectacle qui montre l'agonie d'Emma. Il y a tous les éléments d'une tragédie : les deux personnages sont impuissants devant la mort, et c'est la dernière leçon que Flaubert donne à Emma. Il a été très dur avec elle et lui donne pour finir une mort atroce. Il ne lui a pas laissé de seconde chance, même après sa mort. La réussite de Flaubert est qu'il a écrit de façon sobre et neutre : chaque verbe contient une idée. Il y a très peu d'adjectifs et d'adverbes pour que le ton soit le plus objectif possible. Flaubert refuse l'aspect pathétique, et n'embellit pas la mort d'Emma, il n'y a pas de sublimation de la mort. La souffrance d'Emma est à la mesure de son échec et le bovarisme ne donne pas envie.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุป: พระธรรมตอนนี้เป็นเพียงบทนำของการแสดงนี้ซึ่งแสดงให้เห็นความทุกข์ทรมานของ Emma มีองค์ประกอบทั้งหมดของโศกนาฏกรรม: ตัวละครทั้งสองไม่มีอำนาจก่อนการตาย และนี่คือบทเรียนให้การ Emma Flaubert มันได้ยากมากที่เธอ และทำให้เขาจบชีวิตที่ปราศ เขาไม่ออกเขาโอกาสสอง แม้หลังจากตาย ความสำเร็จของ Flaubert เป็นว่า เขาได้เขียนวิธีการนัดพบ และเป็นกลาง: แต่ละกริยาประกอบด้วยความคิด มีกี่คำคุณศัพท์และกริยาวิเศษณ์สำหรับโทนสีที่เป็นเป้าหมายที่เป็นไป Flaubert ปฏิเสธลักษณะน่าสงสาร และความตายของ Emma ไม่สวย มีไม่ระเหิดความตาย ความทุกข์ของ Emma เป็นสอดคล้องกับความล้มเหลวของเขา และ bovarisme ไม่ต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป: ข้อความนี้เป็นเพียงการเปิดฉากการแสดงที่แสดงให้เห็นความทุกข์ทรมานของเอ็มม่า มันมีองค์ประกอบทั้งหมดของโศกนาฏกรรม: ตัวละครทั้งสองมีอำนาจเหนือความตายและนี่คือบทเรียนที่ผ่านมาเอ็มม่าฟลอว์จะช่วยให้ มันได้รับยากมากในของเธอและทำให้เธอจะเสร็จสิ้นการตายที่ทนทุกข์ทรมาน เขาไม่ปล่อยให้เขามีโอกาสที่สองแม้หลังจากการตายของเขา ฟลอว์ประสบความสำเร็จเป็นที่เขาเขียนสติและเป็นกลาง: แต่ละคำมีความคิด มีคำคุณศัพท์น้อยมากและคำวิเศษณ์เสียงที่จะเป็นวัตถุประสงค์ที่เป็นไปได้อยู่ ฟลอว์ไม่ยอมแง่มุมที่น่าสงสารและไม่ประดับประดาตายของเอ็มม่ามีการระเหิดของการเสียชีวิตไม่มี ทุกข์ทรมานเอ็มม่าเป็นตัวชี้วัดของความล้มเหลวของเขาและ bovarisme ไม่ต้องการ