es habitants de Paris sont d’une cu

es habitants de Paris sont d’une curiosité qui va jusqu’à l’extravagance. Lorsque j’arrivai, je fus regardé comme si j’avais été envoyé du ciel : vieillards, hommes, femmes, enfants, tous voulaient me voir. Si je sortais, tout le monde se mettait aux fenêtres ; si j’étais aux Tuileries, je voyais aussitôt un cercle se former autour de moi ; les femmes mêmes faisaient un arc-en-ciel nuancé de mille couleurs, qui m’entourait. Si j’étais aux spectacles, je voyais aussitôt cent lorgnettes dressées contre ma figure : enfin jamais homme n’a tant été vu que moi. Je souriais quelquefois d’entendre des gens qui n’étaient presque jamais sortis de leur chambre, qui disaient entre eux : Il faut avouer qu’il a l’air bien persan. Chose admirable ! Je trouvais de mes portraits partout ; je me voyais multiplié dans toutes les boutiques, sur toutes les cheminées : tant on craignait de ne m’avoir pas assez vu.

Tant d’honneurs ne laissent pas d’être à la charge : je ne me croyais pas un homme si curieux et si rare ; et quoique j’aie très bonne opinion de moi, je ne me serais jamais imaginé que je dusse troubler le repos d’une grande ville où je n’étais point connu. Cela me fit résoudre à quitter l’habit persan, et à en endosser un à l’européenne, pour voir s’il resterait encore dans ma physionomie quelque chose d’admirable. Cet essai me fit connaître ce que je valais réellement. Libre de tous les ornements étrangers, je me vis apprécié au plus juste. J’eus sujet de me plaindre de mon tailleur, qui m’avait fait perdre en un instant l’attention et l’estime publique ; car j’entrai tout à coup dans un néant affreux. Je demeurais quelquefois une heure dans une compagnie sans qu’on m’eût regardé, et qu’on m’eût mis en occasion d’ouvrir la bouche ; mais, si quelqu’un par hasard apprenait à la compagnie que j’étais Persan, j’entendais aussitôt autour de moi un bourdonnement : « Ah ! ah ! monsieur est Persan ? C’est une chose bien extraordinaire ! Comment peut-on être Persan ? »

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังคนของปารีสมีความอยากรู้ที่จะไปถึงความสิ้นเปลือง เมื่อฉันมาถึงผมก็ดูราวกับว่าฉันได้รับการส่งมาจากสวรรค์เก่าผู้ชายผู้หญิงเด็กทุกคนต้องการที่จะเห็นฉัน ถ้าผมออกไปทุกคนเริ่มที่จะหน้าต่างถ้าผมอยู่ในตุยเลอรีผมเห็นทันทีวงกลมไว้รอบ ๆ ตัวผม;ผู้หญิงเองก็ท้องฟ้ารุ้งแต่งแต้มด้วยสีพันรอบตัวฉัน ถ้าผมจะแสดงให้เห็นว่าผมเห็นทันทีตรงร้อยละ lorgnettes กับใบหน้าของฉัน: ในที่สุดคนที่ไม่เคยได้รับการมองว่าเป็นฉัน ฉันยิ้มบางครั้งจะได้ยินคนที่แทบจะไม่เคยออกจากห้องของพวกเขาพูดกันว่าเราต้องยอมรับว่ามันมีลักษณะอากาศเปอร์เซียมากสิ่งที่น่าชื่นชม! ฉันคิดว่าการถ่ายภาพบุคคลของฉันทุกที่ฉันเห็นฉันคูณในร้านค้าทั้งหมดที่ปล่องไฟทุก. ทั้งสองกลัวฉันไม่ได้มีเกียรติดังกล่าวพอ

เห็นจะไม่ปล่อยให้ฉันจะเป็นพาหะ ไม่เชื่อฉันอยากรู้อยากเห็นและคนที่หายากและแม้ว่าฉันมีความคิดที่ดีมากของผมฉันจะไม่ได้คิดว่าผมควรจะรบกวนส่วนที่เหลือของเมืองใหญ่ที่ผมไม่รู้จัก มันทำให้ฉันมีมติที่จะเลิกนิสัยเปอร์เซียและเพื่อรับรองทวีปเพื่อดูว่ามันยังคงอยู่ในใบหน้าของฉันสิ่งที่น่าชื่นชม การทดสอบนี้ทำให้ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมเป็นมูลค่า ฟรีเครื่องประดับต่างประเทศทั้งหมดผมเห็นมากกว่าเพียงแค่ชื่นชมฉัน ฉันมีเหตุผลที่จะบ่นของช่างตัดเสื้อที่ทำให้ผมสูญเสียความสนใจในขณะที่และความภาคภูมิใจของประชาชนที่ผมก็เดินเข้าไปในช่องว่างที่น่ากลัว บางครั้งฉันยังคงชั่วโมงใน บริษัท โดยไม่ว่าผมจะได้ดูและที่จะตั้งผมมีโอกาสที่จะเปิดปากของเขา แต่ถ้ามีคนตั้งใจเรียนรู้ บริษัท ที่ผมเปอร์เซียฉันทันทีได้ยินฉวัดเฉวียนรอบตัวฉัน: "อา! ah! เปอร์เซียสุภาพบุรุษ? นี้เป็นสิ่งที่พิเศษมาก วิธีการหนึ่งที่สามารถเปอร์เซีย "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชากร ES ของปารีสมีความอยากรู้ที่ไปค่าระเริง เมื่อมาถึงฉัน ฉันถูกมองว่าฉันถูกส่งมาจากสวรรค์: คนเก่า ผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก ทั้งหมดต้องหาผม ถ้าไปออก ทุกคนเริ่ม windows ถ้าผมอยู่ Tuileries ซีกทันทีแบบวงกลมรอบตัว เหมือนผู้หญิงรุ้งละเอียดพันสีที่ผม ถ้าฉันเป็นที่แสดง ทันทีเห็นร้อย lorgnettes ตรงกับรูปของฉัน: ก็ ไม่แมนได้ทั้งเห็นเป็นฉัน ผมยิ้มบางครั้งได้ยินคนที่เกือบจะไม่ได้มาจากห้องพัก พวก: เราต้องยอมรับว่า มีอากาศดีเปอร์เซีย สิ่งที่น่าประทับใจ ผมนึกภาพของฉันทุก ผมเห็นตัวคูณในร้านค้าทั้งหมดบนผิงทั้งหมด: ทั้งกลัวฉันมีไม่พอเห็น

เกียรตินิยมมากทิ้งเพื่อจะแบกรับ: ฉันไม่เชื่อฉันเป็นคนอยากรู้อยากเห็นมาก และหา ยากดังนั้น และ แม้ฉันมีความคิดที่ดีของฉัน ไม่เคยคิดฉันฉันควรรบกวนส่วนเหลือของเมืองใหญ่ที่ผมรู้จักจุด นี้ทำให้ฉันแก้ไขปล่อยเสื้อเปอร์เซีย และสนับสนุนยุโรปว่าจะยังคงครั้งโหงวเฮ้งของฉันบางสิ่งบางอย่างอีกครั้ง การทดสอบนี้ทำให้ฉันรู้ว่า คุ้มจริง ๆ ฟรีกับเครื่องประดับต่างประเทศทั้งหมด ฉันสดชื่นชมแบบ lean ผมชื่อเรื่องบ่อนช่างตัดเสื้อของฉัน ซึ่งได้ทำให้ฉันสูญเสียในทันทีความสนใจและเห็นคุณค่าสาธารณะ เนื่องจากผมก็ป้อน nothingness น่ากลัว ผมบางครั้งชั่วโมงในบริษัทไม่ มีมันก็มองฉัน และมันจะมีใส่ฉันในบางโอกาสเพื่อเปิดปาก แต่ ถ้าคนตั้งใจเรียนรู้บริษัท ผมเปอร์เซีย ได้ทันทีฟังรอบตัวเสียงกระหึ่ม: «Ah » อา นายคือเปอร์เซีย เป็นสิ่งที่ดีพิเศษ เราจะเปอร์เซีย »

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวสเปนของ Paris คือความอยากรู้อยากเห็นที่จะไปได้ถึงความสง่างามได้ เมื่อไปถึงก็ถูกมองว่าผมถูกส่งไปจากฟ้าคนสูงอายุทั้งผู้ชายผู้หญิงเด็กทั้งหมดต้องการเห็นผม หาก dehorning ทุกคนจะได้รับให้เป็น Windows ที่หากผมเป็นพระราชวัง Tuileries ที่ผมเห็นในทันทีเป็นวงกลมที่สร้างโดยรอบผู้หญิงด้วยกันเองเป็นเงาโลกสีรุ้งของพันสีโดยรอบ ถ้าผมเป็นการแสดงที่ผมเห็นว่าเมื่อร้อย lorgnettes เพชรบุรีกับรูปที่ผมก็ไม่เคยมีใครเห็นคนที่เราทั้งสอง ผมกำลังยิ้มในบางครั้งจะได้ยินเสียงผู้คนซึ่งออกมาจากบ้านของพวกเขาแทบจะไม่เคยพูดกันเราต้องยอมรับว่าเขามีอากาศของเปอร์เซียเป็นเรื่องน่ายกย่อง! ผมคิดว่าใน ภาพ ของผมในทุกๆที่ผมคิดว่าผมได้เพิ่มขึ้นอีกในร้านค้าทั้งหมดที่อยู่ในเตาผิงทั้งหมดเป็นระยะยาวก็กลัวว่าผมจะไม่มีไม่ได้เห็นไม่เพียงพอ

ทั้งเกียรติยศไม่ให้มีในการใช้งานที่ผมทำไม่รู้ว่าผมเป็นคนที่น่าสนใจและหากเกิดขึ้นได้ยากและจะมีความเห็นที่ดีมากของผมผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าที่ผมมีอีโก้ๆต่างๆมารบกวนส่วนที่เหลือของเมืองขนาดใหญ่หรือผมเป็นที่รู้จักกันในชื่อว่าจุด โรงแรมแห่งนี้ทำให้ผมแก้ปัญหาด้วยการออกจากความเคยชินเปอร์เซียและเพื่อเป็นการรับรองตามแบบยุโรปที่ต้องการเพื่อดูว่าเขาจะยังคงอยู่ในลักษณะของผมบางสิ่งบางอย่างน่าชมเชย การทดสอบนี้ทำให้ผมรู้ว่าผมวาเลจริงๆ แบบไม่เสียค่าบริการของเครื่องประดับจากต่างประเทศทั้งหมดสกรูที่ค่าเงินบาทแข็งค่าขึ้นผมมากขึ้นเป็นธรรม ฉันได้รับเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับช่างตัดเสื้อของผมที่ได้ทำให้ผมสูญเสียในช่วงเวลาที่ให้ความสนใจและความเห็นของประชาชนเพราะผมขับรถทันทีในไม่มีอะไรที่น่าสยดสยองทั้งหมด ผมใช้ชีวิตอยู่บางครั้งชั่วโมงหนึ่งในบริษัทที่ไม่มีที่จะมองมาที่ผมแล้ววางไว้ในโอกาสการขายในการเปิดปากแต่หากมีใครบางคนได้มีโอกาสเรียนรู้ที่บริษัทฯว่าผมเป็นเปอร์เซียผมได้ยินเสียงในทันทีโดยรอบตัวที่มีเสียงหึ่ง" AH เอาล่ะ!! นายคือเปอร์เซีย โรงแรมแห่งนี้คือบางสิ่งบางอย่างไม่ธรรมดาเลยทีเดียว เราจะสามารถเป็นเปอร์เซีย "