«Il y avait plusieurs points d'eau

«Il y avait plusieurs points d'eau classiques. Dans les grandes villes, on prélevait une partie de l'eau directement dans les fleuves. La Tamise avait beau être noire comme de l'encre, on y puisait tout de même au gré des besoins.» Les fontaines publiques étaient l'autre grand point d'approvisionnement. Dans toute l'Europe, elles étaient un lieu de vie et de sociabilité essentiel. «À Paris, on faisait la queue à la célèbre fontaine de la Samaritaine, ou place Saint-Sulpice. Mais la fontaine la plus réputée était celle de Passy ; l'eau surgissait naturellement du sous-sol et sa qualité était supérieure à la moyenne, croyait-on.» Mais, «hormis les fontaines publiques, il n'y avait pas d'eau gratuite, rappelle Jean-Pierre Goubert. L'eau appartenait toujours à quelqu'un, au seigneur du lieu».

«Au XIXe siècle, partout en Europe, explique-t-il, les besoins en eau étaient à peu près les mêmes. Une vingtaine de litres par personne et par jour, dont sept pour boire, cuisiner et entretenir son corps. Le reste était employé pour le ménage et les industries diverses.» À Paris, capitale européenne de l'eau et de l'assainissement, la demande progressa, d'une dizaine de litres à la veille de la Révolution, à cent vingt litres en 1890.

Son prix, assez élevé, freina longtemps les progrès de l'hygiène. Un bain valait environ un franc, soit le tiers d'une journée de travail. «Un porteur d'eau chauffait l'eau sur la voie publique. Puis, il la montait à l'étage, pour un prix proportionnel à la hauteur des escaliers. La baignoire, faite de toile pour éviter les échardes, était également louée. Bien entendu, on se baignait tout habillé. À la rigueur, on diluait de grosses quantités de sel dans l'eau pour ne pas voir son corps : la nudité était un péché.» Jusqu'à la domestication de l'eau, on se lavait peu. «Dans les milieux populaires, on était persuadé que la saleté protégeait des maladies. Quant aux couches plus évoluées, elles couvraient les mauvaises odeurs en s'aspergeant d'eau de Cologne, qui avait également pour vertu de tuer certains microbes.»

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มีหลายจุดน้ำคลาสสิก ในเมืองใหญ่ เป็น infusing ส่วนของน้ำในแม่น้ำโดยตรง แม่น้ำเทมส์เป็นสีดำเป็นหมึก มันจะวาดยังคงตามความต้องการ น้ำพุสาธารณะอื่น ๆ จุดดีของอุปทานได้ ยุโรป พวกชีวิตและสำคัญ sociability "ในปารีส มีหางกับน้ำพุของ Samaritaine มีชื่อเสียง หรือทำ Sulpice เซนต์ แต่น้ำพุแห่งที่ Passy น้ำเกิดขึ้นตามธรรมชาติจากชั้นใต้ดิน และคุณภาพสูงกว่าค่าเฉลี่ย มันไม่เชื่อ แต่ "จากน้ำพุสาธารณะ มีน้ำดื่มไม่ฟรี เรียกคืน Jean Pierre Goubert น้ำยังคงอยู่เพื่อใคร พระเจ้าของ "ในศตวรรษที่ผ่านมา ทุกหนทุกแห่งในยุโรป เขาอธิบาย ความต้องการน้ำได้สวยมากเหมือนกัน 20 ลิตรต่อคนต่อวัน เจ็ดสำหรับดื่ม สอนทำอาหาร และรักษาร่างกายของเขา ส่วนเหลือใช้ในครัวเรือนและอุตสาหกรรมต่างๆ" ในปารีส ทุนยุโรปน้ำและสุขาภิบาล แอพลิเคชันหน้าไปเพียงใด ลิตรโหลในวันปฏิวัติ ที่หนึ่งร้อยยี่สิบลิตรใน 1890 ราคาค่อนข้างสูง braked อนามัยก้าวยาว อาบน้ำคุ้มเกี่ยวกับ franc หรือหนึ่งในสามของวัน "ผู้ขนส่งน้ำอุ่นน้ำบนถนนสาธารณะ แล้ว เขากำลังชั้นบนราคาตามสัดส่วนที่สูงของบันได นอกจากนี้ยังได้เช่าอ่างอาบน้ำ ผ้าใบทำให้ลูกธนู แน่นอน มันอาบทุกอย่างแต่งตัว "ในเหน็บแนม dilutes จำนวนมากของเกลือในน้ำไม่เห็นร่างกายของเขา: เปลือยถูกบาป '' จน domestication ของน้ำ หนึ่งล้างเขาน้อย "ในสื่อยอดนิยม ก็ไม่มั่นใจว่า สิ่งสกปรกป้องกันโรค "เป็นชั้นที่มีความซับซ้อนมากขึ้น กลิ่นไม่ดีในเมื่อโคโลญจน์ ซึ่งยังคุณธรรมฆ่าจุลินทรีย์บางที่ครอบคลุมอยู่ ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มีจุดที่น้ำแบบดั้งเดิมหลายคน ในเมืองใหญ่ก็เรียกเก็บส่วนของน้ำในแม่น้ำโดยตรง แม่น้ำเทมส์เป็นที่ดีที่จะเป็นเหมือนหมึกสีดำก็ยังคงเข้ามาได้ตามต้องการ. "น้ำพุสาธารณะเป็นจุดอุปทานหลักอื่น ๆ ทั่วยุโรปพวกเขามีชีวิตอยู่และที่สำคัญทักษะทางสังคม "ในปารีสก็เป็นไปในทิศทางที่น้ำพุที่มีชื่อเสียงของหญิงสะมาเรียหรือ Place Saint Sulpice แต่น้ำพุที่มีชื่อเสียงที่สุดเป็นที่ของแพทซี่; น้ำตามธรรมชาติที่เกิดขึ้นจากชั้นใต้ดินและมีคุณภาพเป็นที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยก็เชื่อ. "แต่" ยกเว้นน้ำพุประชาชนไม่มีน้ำดื่มฟรีกล่าวว่า Jean-Pierre Goubert น้ำมักจะเป็นใครสักคนแทนพระเจ้า. " "ในศตวรรษที่สิบเก้าทั่วยุโรปเขากล่าวว่าต้องการน้ำอยู่ประมาณเดียวกัน ยี่สิบลิตรต่อคนต่อวันเจ็ดสำหรับดื่ม, การทำอาหารและรักษาร่างกายของเขา ส่วนที่เหลือถูกนำมาใช้สำหรับครัวเรือนและอุตสาหกรรมต่างๆ. "ในกรุงปารีสเมืองหลวงของยุโรปของน้ำและสุขอนามัยความต้องการก้าวหน้าลิตรโหลปฏิวัติหนึ่งร้อยยี่สิบลิตร 1890. ราคามันสูงพอที่ความคืบหน้าเบรกยาวของสุขอนามัย อาบน้ำเป็นมูลค่าประมาณฟรีหนึ่งในสามของการทำงานของวัน "ผู้ให้บริการน้ำร้อนน้ำบนถนน แล้วเขาก็เดินขึ้นไปที่ชั้นสำหรับสัดส่วนราคาสูงของบันได อ่างอาบน้ำที่ทำจากผ้าใบเพื่อหลีกเลี่ยงเศษนอกจากนี้ยังได้รับการยกย่อง แน่นอนว่าเราทุกคนอาบน้ำแต่งตัว ในหยิก, ขนาดใหญ่ปริมาณของเกลือเจือจางในน้ำที่จะไม่เห็นภาพเปลือยร่างกายของเขาเป็นบาป "จนกระทั่ง domestication ของน้ำล้างตัวน้อยของเขา .. "ในสื่อที่นิยมมันก็เชื่อว่าสิ่งสกปรกป้องกันโรค ในฐานะที่เป็นชั้นที่สูงขึ้นพวกเขาครอบคลุมกลิ่นไม่ดีโดยการโรยโคโลญจ์ซึ่งเป็นภายใต้การฆ่าเชื้อจุลินทรีย์บาง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"มีหลายจุดของน้ำทั่วไป ในเมืองใหญ่ที่มี ภาษี ส่วนของน้ำโดยตรงเข้าไปในแม่น้ำ Thames ที่จะเป็นสีดำเหมือนหมึกพิมพ์ที่สวยงามมันเป็นเททั้งหมดในแบบเดียวกันกับความต้องการสีเทาแบบตั้งตรงโ"น้ำพุน้ำสาธารณะที่เป็นจุดสำคัญอื่นๆของพาวเวอร์ซัพพลาย ในพื้นที่ทั้งหมดของยุโรปก็เป็นสถานที่ของทางสังคมและชีวิตที่สำคัญ "ใน Parisมีคิวที่ Fountain ที่มีชื่อเสียงของผู้มีใจเมตตากรุณา Saint - Sulpice ระดับหรือสถานที่ที่ผู้หญิงคนนั้น แต่น้ำพุที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของ passy น้ำที่ถดถอยอย่างเป็นธรรมชาติอยู่ในชั้นใต้ดินและมี คุณภาพ สูงกว่าค่าเฉลี่ยที่เชื่อว่า"แต่"จากน้ำพุน้ำสาธารณะที่ไม่มีน้ำจะช่วยเตือนให้ อภิ นันทนาการฌอง - ป goubert น้ำที่จะเป็นของใครบางคน