หลายคนอดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามนี้ขึ้นในใจ "ทำไมคนเราชอบมองเพียงแค่เปลือกนอก" ในช่วงเวลาที่โลกเริ่มมีการพัฒนาในทุกๆด้าน รวมถึงการพัฒนาในด้านความสวยความงาม ก็จะเห็นจากการที่มีคลินิกเสริมความงามและผลิตภัณฑ์เสริมความงามเจริญงอกงาม เบ่งบานเหมือนกับดอกไม้ ผู้คนต่างก็มุ่งหวังว่าจะมีใบหน้าที่สะสวยตามแบบฉบับพรีเซนเตอร์ของผลิตภัณฑ์เพื่อที่จะเสริมสร้างความมั่นใจให้กับตัวเอง แต่นั่นอาจะเป็นฉนวนเหตุที่ก็ให้เกิดปัญหาการที่สังคมต่างจ้องมองกันเพียงแค่เปลือกและตัดสินกันว่าคนที่มีรูปร่างหน้าตาดีนั่นต้องเป็นคนที่ดีตามรูปโฉม ต่างกับคนที่หน้าตาธรรมดาที่แทบจะหาความสวยไม่ได้เลยจะต้องเป็นคนที่แย่พอๆกับใบหน้านั่นแหละ ในการที่สังคมนั่นจับจ้องแค่รูปโฉมภายนอกโดยมองข้ามจิตใจภายใน และตัดสินบุคคลว่าเขานั่นเป็นเช่นไรเพียงแค่วัดจากหน้าตานั่นก็ทำให้เกิดเป็น “ค่านิยมที่ต่างต้องการเพียงแค่ความสวย” เพราะหลายบุคคลหรือแม้แต่หน่วยงาน บริษัท ห้างร้านต่างๆ ก็พิจารณาในส่วนของรูปร่างหน้าตาเป็นส่วนหลักแทนการพิจารณาในเรื่องของประสบการณ์ ความรู้ความสามารถ เป็นต้น ดังนั่นคนที่รูปร่างหน้าตาไม่ได้โดดเด่นสะดุดตาก็รู้สึกเป็นปมด้อยและกดดันตัวเอง จึงคิดและหาวิธีการที่ฉันจะสวยโดยไม่คำนึงผลเสียหรือสิ่งใดเลย